Επαναστατικό κολλύριο Ισραηλινών ερευνητών -Μπορεί να αντικαταστήσει τα γυαλιά οράσεως

Φωτογραφία αρχείου: Wikipedia
Ελπίδες να απαλλαγούν μια και καλή από τα γυαλιά οράσεως δίνει στους πάσχοντες από οφθαλμολογικές διαθλαστικές ανωμαλίες ένα κολλύριο που ανέπτυξαν Ισραηλινοί ερευνητές.
Το διάλυμα θεραπεύει βλάβες στον κερατοειδή χιτώνα και διαπιστώθηκε ότι βελτιώνει την όραση των χοίρων.
Οι «νανοσταγόνες» (“nanodrops”) που ανέπτυξε η ομάδα των ερευνητών στο Ιατρικό Κέντρο Shaare Zedek και το Ινστιτούτο Νανοτεχνολογίας και Προηγμένων Υλικών του Πανεπιστημίου Bar Ilan βελτίωσαν τόσο την μυωπία όσο και την πρεσβυωπία σε κλινικές δοκιμές που έγιναν σε χοίρους.
Εάν διαπιστωθεί ότι οι σταγόνες αυτές βελτιώνουν και την ανθρώπινη όραση στα τεστ που θα γίνουν φέτος, τότε το διάλυμα με τα νανοσωματίδια μπορεί να σημάνει την κατάργηση των γυαλιών οράσεως, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών.
Σύμφωνα με τον οφθαλμίατρο δρα Νταβίντ Σμαντζα το κολλύριο μπορεί να φέρει την επανάσταση στην αντιμετώπιση των οφθαλμολογικών διαθλαστικών ανωμαλιών. Δεν διευκρίνισε ωστόσο, πόσο συχνά θα πρέπει να εφαρμόζονται οι σταγόνες ώστε να απαλλαγούν οι πάσχοντες οριστικά από τα γυαλιά.
ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΥΨΗΛΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Ο Yutu συνέλαβε φωτογραφίες με εκπληκτική ποιότητα HD, προβάλλοντας τη βραχώδη σεληνιακή επιφάνεια, τις τροχιές του τροχόσπιτου και τους αξιόλογους σχηματισμούς πετρωμάτων.

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις ασαφείς εικόνες της επιφάνειας της Σελήνης που ελήφθησαν πριν από περίπου 50 χρόνια, αλλά η πιο πρόσφατη συλλογή φωτογραφιών που εκδόθηκε από την κινεζική διαστημική αντιπροσωπεία περιλαμβάνει μερικές από τις πιο ξεκάθαρες φωτογραφίες που έχουν ληφθεί ποτέ. Αυτές οι εκπληκτικές εικόνες τραβήχτηκαν από τον σεληνιακό δρομολογητή Yutu της Κινεζικής Διαστημικής Υπηρεσίας.



Το Yutu σεληνιακό rover είναι επίσης γνωστό ως "Jade Rabbit". Προσγειώθηκε στη Σελήνη στις 14 Δεκεμβρίου 2013 ως μέρος της αποστολής Chang'e-3 Moon. Ο Yutu συνέλαβε φωτογραφίες με εκπληκτική ποιότητα HD, προβάλλοντας τη βραχώδη σεληνιακή επιφάνεια, τις τροχιές του τροχόσπιτου και τους αξιόλογους σχηματισμούς πετρωμάτων.



Το rover έγινε ακίνητο στις 25 Ιανουαρίου 2014 - μόλις 42 ημέρες σε αποστολή τριών μηνών - λόγω τεχνικών δυσλειτουργιών. Το κύριο πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν σε θέση να αναπληρώσει τις προμήθειες ηλιακής ενέργειας. Παρά το πρόβλημα αυτό, τα εργαλεία του Yutu συνέχισαν να δουλεύουν, επιτρέποντάς του να καταγράψει δεδομένα και να τραβήξει αυτές τις εκπληκτικές εικόνες από μια στάσιμη θέση.

Σε αντίθεση με τη NASA ή την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, η Εθνική Διαστημική Διοίκηση της Κίνας (CNSA) είναι συγκριτικά μυστική και συχνά δεν εκδίδει τέτοιου είδους εικόνες. Ο δικτυακός τόπος της CNSA είναι επίσης αντικειμενικά δύσκολος στη χρήση - και είναι εντελώς στα κινέζικα - έτσι οι δηλώσεις και οι ιστορίες δεν παίρνουν συνήθως μεγάλη προσοχή.

Ευτυχώς για εμάς και τους οπαδούς του χώρου παγκοσμίως, η Emily Lakdawalla από την πλανητική κοινωνία έχει ολοκληρώσει τη σκληρή δουλειά και έχει οργανώσει εκατοντάδες των εικόνων σε δύο υποσύνολα αξίας 35 Gigabytes συνολικά. Εδώ είναι μερικές από αυτές τις εκπληκτικές εικόνες:








ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Ιωάννης Καποδίστριας 1776 – 1831


Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.

Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.

Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».

Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.



Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του '21.

Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.

Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.

Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.

Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.




Λιθογραφία του 1827

Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.

Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.

Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.

Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.

Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.

Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.

Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.



Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια

Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.

Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λιντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τουφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.

Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.

Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).




Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.


Share:

Ο ξένος τραπεζίτης που υπηρέτησε το ελληνικό έθνος!



Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος (Jean-Gabriel Eynard στα γαλλικά): Γαλλοελβετός τραπεζίτης, θερμός φιλέλληνας και πρωτοπόρος φωτογράφος. Γεννήθηκε στη Λυών της Γαλλίας στις 28 Δεκεμβρίου 1775. Η οικογένειά του, ήδη, από 1686 είχε γίνει δεκτή στους αριστοκρατικούς κύκλους της Γενεύης.


Ο Εϋνάρδος δημιούργησε σεβαστή περιουσία από τραπεζικές εργασίες στην Ιταλία. Το 1810 επιστρέφει στη Γενεύη και χτίζει ένα μέγαρο, όπου σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο της πόλης. Τον ίδιο χρόνο γνωρίζεται με τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος κατορθώνει να του εμφυσήσει την αγάπη για το δοκιμαζόμενο έθνος των Ελλήνων.

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, ο Εϋνάρδος συγκεντρώνει χρήματα για την αγορά πολεμοφοδίων και μέσω των υψηλών γνωριμιών του προσπαθεί να επηρεάσει σημαντικές προσωπικότητες της Ευρώπης για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων.

Μετά την Απελευθέρωση λειτουργεί ως άτυπος οικονομικός σύμβουλος του πρώτου Κυβερνήτη και φίλου του Ιωάννη Καποδίστρια. Τον πείθει να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη της υπαίθρου, με την παροχή δωρεάν κεφαλαίων, αλλά και καλλιεργητικών δανείων στους αγρότες.

Όμως, οι τοκογλύφοι, που συγκέντρωναν τα χρηματικά κεφάλαια, δάνειζαν με τόκο ως και 50%. Ηταν, λοιπόν, αναγκαία η ίδρυση ενός τραπεζικού οργανισμού, που θα εκλογίκευε την Πίστη. Το 1828 και με κεφάλαια του Εϋνάρδου, τα οποία διαχειριζόταν ο έμπιστος συνεργάτης του Γεώργιος Σταύρου, ιδρύεται η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, που επέζησε μόλις 6 χρόνια.

Διάδοχο σχήμα της υπήρξε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, που λειτούργησε το 1842 και σήμερα είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Ο Εϋνάρδος υπήρξε από τους εμπνευστές της δημιουργίας της και ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρός της.

Οι υπηρεσίες του προς τη χώρα μας συνεχίστηκαν το 1847, όταν αντιμετώπισε με σθένος τις υπερβολικές απαιτήσεις των Αγγλων τραπεζιτών για το δάνειο του 1832 προς την Ελλάδα. Πλήρωσε ο ίδιος μισό εκατομμύριο χρυσά φράγκα για να τους ικανοποιήσει.

Ο Εϋνάρδος υπήρξε από τους πρωτοπόρους της φωτογραφίας μετά την εφεύρεση της δαγεροτυπίας το 1839. Οι περισσότερες από τις δαγεροτυπίες του, μεταξύ 1842 και 1863, απαθανατίζουν οικογενειακές στιγμές, το μέγαρό του, τοπία, τους υπηρέτες του, καθώς και αρκετές αυτοπροσωπογραφίες του.

Πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1863 στη Γενεύη. Προς τιμήν του, η Εθνική Τράπεζα έχει ονομάσει «Μέγαρο Εϋνάρδου» το κτίριο που στεγάζει το Μορφωτικό της Ίδρυμα (ΜΙΕΤ), στη συμβολή των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Μενάνδρου, στο κέντρο της Αθήνας. Το όνομά του έχει επίσης δοθεί σε δρόμο του Δήμου Αθηναίων.


ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

«Ο Homo Εrectus ήταν ναυτικός γι΄ αυτό έφθασε και στην Κρήτη»



Εν αρχή ήν ο λόγος - αλλά ποιος μίλησε πρώτος (μετά το Θεό) και πότε; Παραμένει άγνωστο, αν και οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ομιλία εμφανίσθηκε μετά την εξέλιξη του «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens) πριν από περίπου 350.000 χρόνια και θεωρούν ότι πιθανότατα έχει ιστορία μικρότερη των 200.000 ετών.

Όμως μερικοί διαφωνούν, θεωρώντας ότι η ομιλία είναι πολύ παλαιότερη και μάλιστα υποστηρίζουν πως η γλώσσα ήταν αναγκαία για τα θαλασσινά ταξίδια.

Σύμφωνα με τη νέα επίμαχη θεωρία, ήταν το είδος που είχε προηγηθεί, ο «όρθιος άνθρωπος»(Homo erectus) αυτός που 'εφηύρε' τον λόγο και τον χρησιμοποίησε, μεταξύ άλλων, για να κυνηγήσει, αλλά επίσης προκειμένου πρώτος να μαγειρέψει και να φτιάξει πλοία, που του επέτρεψαν να επεκταθεί σε πολλά νησιά ανά τον κόσμο, ένα από τα οποία ήταν και η Κρήτη.

Μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) στο Όστιν του Τέξας, ο καθηγητής γλωσσολογίας και ανθρωπολογίας Ντάνιελ Έβερετ του Πανεπιστημίου Μπέντλεϊ της Μασαχουσέτης, συγγραφέας του βιβλίου «Πώς ξεκίνησε η γλώσσα», υποστήριξε ότι μέχρι σήμερα έχουν υποτιμηθεί οι ικανότητες του Homo erectus.

Μολονότι και άλλοι επιστήμονες δεν έχουν αποκλείσει ο Erectus να έφτιαχνε κάποιου είδους πλεούμενα, ο Έβερετ είναι ο πρώτος που συνδέει αυτές τις ικανότητες ναυπήγησης και ναυσιπλοΐας με την εμφάνιση της γλώσσας.

Όπως είπε, ίχνη του Erectus έχουν βρεθεί σε διάφορα μέρη χωρίς σύνδεση με την Αφρική, την «κοιτίδα» του σύγχρονου ανθρώπου, όπως η νήσος Φλόρες της Ινδονησίας και η Κρήτη. Οπότε προκύπτει το ερώτημα πώς έφθασε εκεί.


«Οι Erectus ταξίδεψαν με πλοίο έως την Κρήτη και διάφορα άλλα νησιά. Το έκαναν από πρόθεση», είπε ο Έβερετ.

«Όλοι λένε ότι ο Homo erectus ήταν ένα πιθηκοειδές χαζό πλάσμα, αλλά εγώ θέλω να δώσω έμφαση στο ότι ήταν αντίθετα το εξυπνότερο πλάσμα που περπάτησε ποτέ στη Γη. Είχε ικανότητες σχεδιασμού.

Έφτιαξε εργαλεία και τα πιο απίστευτα από αυτά ήσαν σκάφη που διέπλεαν τον ανοιχτό ωκεανό. Οι ωκεανοί ποτέ δεν αποτέλεσαν εμπόδιο για τα ταξίδια του Erectus.

Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο σε ομάδες τουλάχιστον των 20 ατόμων
», δήλωσε ο Έβερετ, σύμφωνα με τις βρετανικές «Τέλεγκραφ» και «Γκάρντιαν».

Όπως τόνισε, δεν είναι δυνατό να κάνει κάποιος τέτοια ταξίδια στη θάλασσα, χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει. «Δεν μπορείς να ταξιδέψεις απλώς πάνω σε ένα κορμό που επιπλέει. Πρέπει να κάνεις κουπί. Και όταν κωπηλατείς, πρέπει να είσαι σε θέση να πεις "κάνε κουπί προς τα εκεί" ή "σταμάτα το κουπί". Χρειάζεσαι επικοινωνία με σύμβολα και όχι με μουγκρητά» υποστήριξε.

Ο «όρθιος άνθρωπος» εμφανίσθηκε στην Αφρική πριν από περίπου 1,8 εκατ. χρόνια και θεωρείται ο πρώτος που άφησε την «μαύρη» ήπειρο για να μεταναστεύσει σε άλλες.

Ήταν ουσιαστικά το πρώτο μέλος του γένους «άνθρωπος» (Homo), δηλαδή το πρώτο ανθρώπινο είδος και είχε τον μεγαλύτερο εγκέφαλο (γύρω στα 950 κυβικά εκατοστά) από όλα τα έως τότε προ ανθρώπινα είδη. Σύμφωνα με τον Έβερετ, ζούσε σε εξελιγμένους οικισμούς, με χωριστά τμήματα για τα φυτά, τα ζώα, τη διαμονή του και τις κοινοτικές δραστηριότητες.

«Ο Homo erectus μίλησε και εφηύρε το αντίστοιχο μοντέλο-Τ της Ford για τη γλώσσα. Εμείς μιλάμε πια τη μορφή Tesla της γλώσσας, αλλά το μοντέλο-Τ δεν ήταν μια πρωτο-γλώσσα, ήταν μια πραγματική γλώσσα. Ο Homo erectus αξίζει περισσότερο σεβασμό...Απλώς κληρονομήσαμε τον γλωσσικό κόσμο που εφηύρε για εμάς», ανέφερε ο αμερικανός επιστήμων.

Όμως άλλοι επιστήμονες δεν έδειξαν εξίσου πρόθυμοι να αποδεχθούν αυτή τη θεωρία. Ο επιφανής καθηγητής παλαιοανθρωπολογίας Κρις Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου δήλωσε:


«Δεν δέχομαι ότι ο Erectus έφτιαξε βάρκες για να φθάσει στη νήσο Φλόρες. Μάλλον τα τσουνάμι θα μετέφεραν τους πρώτους ανθρώπους πάνω σε σχεδίες από βλάστηση. Όσο για τη γλώσσα, ο "άνθρωπος της Χαϊδελβέργης" (Homo heidelbergensis), που έζησε πριν από 600.000 έως 300.000 χρόνια, είχε αρκετά πολύπλοκη ζωή για να αποκτήσει την ικανότητα ομιλίας, αν και όχι στο επίπεδο της σύγχρονης γλώσσας. Για τον Erectus δεν είμαι και τόσο σίγουρος...».

Προσέθεσε ότι η κατασκευή και η χρήση εργαλείων δεν αποτελούν πειστικό επιχείρημα ότι συνοδεύθηκαν από τη γλώσσα. Όπως είπε, «οι χιμπατζήδες και τα κοράκια φτιάχνουν και χρησιμοποιούν εργαλεία, χωρίς να έχουν μια ανθρώπινη μορφή της γλώσσας».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Το χαμένο σμήνος: Το μυστήριο της εξαφάνισης 5 αμερικανικών αεροσκαφών στις Βερμούδες


Δεκεμβρίου 1945 στη θαλάσσια περιοχή ανατολικά της Φλώριδας.

Ώρα 14:10 . Πέντε βομβαρδιστικά αεροπλάνα του Αμερικανικού Ναυτικού, τύπου ΤΒΜ Avenger,απογειώθηκαν από τη ναυτική βάση του Φορτ Λότερντεϊλ της Φλώριδας.

Ο καιρός τέλειος και η αποστολή δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μία δίωρη εκπαιδευτική πτήση.

14 αεροπόροι πετούσαν στο σχηματισμό με επικεφαλης τον υποπλοίαρχο Τσαρλς Τέιλορ, ένα πιλότο με 2.500 ώρες πτήσης και εμπειρία στα μέτωπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η περιοχή της πτήσης ήταν μεταξύ Μαϊάμι - Πουέρτο Ρίκο - Μπαχάμες - Μαϊάμι,μια περιοχή που ονομάστηκε Τρίγωνο των Βερμούδων.

Ώρα 15:45. Ο υποπλοίαρχος Ρόμπερτ Κοξ, που ήταν επικεφαλής ενός άλλου σμήνους , άκουσε από τον ασύρματο ότι το σμήνος του Τέϊλορ αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Ο Τέιλορ τον πληροφόρησε ότι και οι δύο πυξίδες του ήταν εκτός λειτουργίας και αντιμετώπιζε πρόβλημα προσανατολισμού. «Ψάχνω να βρω το αεροδρόμιο και δεν μπορώ» ακούστηκε να λέει. Στις 18:20 ο Κοξ άκουσε για τελευταία φορά τον Τέιλορ να λέει: «Δεν έχουμε καύσιμα. Πέφτουμε».



Για πέντε ολόκληρες μέρες μια τεράστια επιχείρηση έρευνας-διάσωσης σε μια περιοχή πάνω από 250.000 τετραγωνικά μίλια θάλασσας,δεν είχε το παραμικρό αποτέλεσμα. Και τα πέντε αεροπλάνα είχαν εξαφανισθεί από προσώπου γης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένα υδροπλάνο διάσωσης τύπου BPM-5 εξερράγη στο αέρα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 13 επιβαίνοντες.

Σύμφωνα με το πόρισμα του Ναυτικού, οι ευθύνες βάρυναν τον επικεφαλής της υποπλοίαρχο Τέιλορ, ο οποίος έχασε τον προσανατολισμό του, με συνέπεια όλο το σμήνος να καταλήξει στα νερά του Ατλαντικού, ελλείψει καυσίμων. Κάποιοι από τους εκπαιδευόμενους πιλότους φαίνεται να του είχαν υποδείξει τη σωστή πορεία, αλλά δεν θέλησαν να επιμείνουν, λόγω της στρατιωτικής πειθαρχίας και της μεγάλης εμπειρίας του αρχηγού τους.

Επιπρόσθετα, ο Τέιλορ αρνήθηκε να αλλάξει τη συχνότητα του ασυρμάτου του στο κανάλι έκτακτης ανάγκης, επειδή ήταν ελαττωματικός και πίστευε ότι θα έχανε την επαφή του με τα αεροπλάνα του σμήνους.

Όσον αφορά την έκρηξη στο υδροπλάνο διάσωσης, αυτή οφειλόταν σε διαρροή καυσίμων, σε συνδυασμό με το άναμμα τσιγάρου από κάποιο μέλος του πληρώματος. Άλλωστε, το BPM-5 ήταν ένα προβληματικό αεροσκάφος και οι αεροπόροι το αποκαλούσαν «Ιπτάμενο Ντεπόζιτο».

Τον Απρίλιο του 1962 άρχισε να δημιουργείται ο θρύλος για το Τρίγωνο των Βερμούδων. Ο συγγραφέας Άλεν Έκερτ με το άρθρο του «Η Χαμένη Πτήση» στο περιοδικό «American Legion» αναφέρεται στο συμβάν του 1945 και δημιουργεί αίσθηση. Ο Έκερτ παρουσιάζει μια συνομιλία του Τέιλορ με τον Πύργο Ελέγχου: «Μπήκαμε σε λευκά νερά, τίποτα δεν φαίνεται σωστό. Δεν ξέρουμε που είμαστε. Τα νερά είναι πράσινα, όχι λευκά» και παραθέτει μια άποψη που ακούστηκε κατά τη διάρκεια της έρευνας, ότι «τα αεροπλάνα πέταξαν στον Άρη».

Ο Έκερτ ήταν ο πρώτος, που συνέδεσε αυτή τη πτήση με υπερφυσικά φαινόμενα.


Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.


Share:

Google: Πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης κάνει... οφθαλμολογική εξέταση και προβλέπει το έμφραγμα

Φωτογραφία: pexels

Τα μάτια είναι το παράθυρο της ψυχής, αλλά για την τεχνητή νοημοσύνη της Google είναι, επίσης, ένα παράθυρο για τη διάγνωση ενός μελλοντικού εμφράγματος και άλλων πιθανών προβλημάτων στην καρδιά.

Ερευνητές της Google, με επικεφαλής τη δρα Λίλι Πενγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοϊατρικής μηχανικής «Nature Biomedical Engineering», ανέπτυξαν το πρώτο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο αναλύει εικόνες του αμφιβληστροειδούς φακού του ματιού του ασθενούς και προβλέπει την πιθανότητα εμφράγματος, εγκεφαλικού ή άλλου καρδιαγγειακού προβλήματος.

Οι επιστήμονες της Google ανέφεραν ότι η μέθοδός τους είναι ακόμη λιγότερο ακριβής σε σχέση με άλλες πιο παραδοσιακές και πιο επεμβατικές τεχνικές, γι' αυτό χρειάζεται περισσότερη βελτίωση, προτού αξιοποιηθεί κλινικά, κάτι που θα πάρει λίγα χρόνια.


Το «έξυπνο» σύστημα έχει ήδη ακρίβεια περίπου 70% στο να προβλέψει ποιος ασθενής θα πάθει έμφραγμα ή άλλο σοβαρό καρδιαγγειακό επεισόδιο μέσα στην επόμενη πενταετία.

Το σύστημα «εκπαιδεύθηκε» αναλύοντας στοιχεία για πάνω από 284.000 ασθενείς και στη συνέχεια δοκιμάσθηκε σε σχεδόν 13.000 ασθενείς, από τους οποίους οι 100 έπαθαν έμφραγμα σε διάστημα πέντε ετών.

Είναι αξιοσημείωτο ότι αρχικά ο αλγόριθμος «βαθιάς μάθησης» του συστήματος αναπτύχθηκε για να μελετά τα μικρά αιμοφόρα αγγεία του ματιού και να εικάζει κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι καπνιστής ή έχει υπέρταση. Στην πορεία όμως έγινε αντιληπτό ότι είναι δυνατό να προβλεφθεί επίσης ο κίνδυνος για ένα έμφραγμα ή ένα εγκεφαλικό.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Νέα θεωρία για την εξαφάνιση του νερού στον Κόκκινο Πλανήτη πετρώματα «σφουγγάρια» στράγγιξαν τον Αρη

Το νερό που υπήρχε κάποτε στην επιφάνεια του Αρη ίσως να μεταφέρθηκε μέσα από πετρώματα στο εσωτερικό του πλανήτη

Πετρώματα «σφουγγάρια» στράγγιξαν τον Αρη

Εχει διαπιστωθεί ότι ο Αρης στην πρώτη φάση της ύπαρξης του διέθετε είτε ένα μεγάλο ωκεανό είτε κάποιες μεγάλες θάλασσες, λίμνες στην επιφάνεια του. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι κάποια στιγμή ο Αρης απώλεσε το μαγνητικό του πεδίο με μια από τις αρνητικές επιπτώσεις να είναι η εξαφάνιση του νερού. Θεωρείται δεδομένο ότι κάποιες ποσότητες του νερού με διαφόρους τρόπους… εγκατέλειψαν τον πλανήτη και έφυγαν στο Διάστημα. Όμως τα πλανητικά μοντέλα δείχνουν ότι δεν ήταν δυνατόν να «αποδράσει» όλο το νερό του Αρη και πολλοί επιστήμονες αναζητούν απαντήσεις για το τι συνέβη με το νερό που είχε παραμείνει στην επιφάνεια του πλανήτη.

Τα πετρώματα
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση Nature υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν τι συνέβη. Οπως αναφέρουν πριν από περίπου 3.5 δισ. έτη υπήρξε έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα η οποία είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξουν τεράστιες ποσότητες βασαλτικής λάβας.

Η ταχεία ψύξης αυτής της λάβας σχηματίζει βασαλτικά πετρώματα. Σύμφωνα με τους ερευνητές στον Αρη την επίμαχη περίοδο σχηματίστηκαν τεράστιες ποσότητες βασαλτικών πετρωμάτων σε συνθήκες υψηλής οξείδωσης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αυτά τα πετρώματα να έχουν διαφορετικές ιδιότητες από εκείνες της Γης. Μια από αυτές τις ιδιότητες ήταν σύμφωνα με την νέα θεωρία ότι τα πετρώματα αυτά λειτούργησαν ως… σφουγγάρια.

Ετσι όταν τα βαλσατικά πετρώματα ήρθαν σε επαφή με το νερό που είχε παραμείνει στην επιφάνεια του Αρη το ρούφηξαν και το μετέφεραν στο εσωτερικό του πλανήτη. Οι ερευνητές θεωρούν ότι η παρουσία του ωκεανού ή των θαλασσών είχε οδηγήσει στην εμφάνιση κάποιων μικροβιακών ή και λίγο πιο σύνθετων μορφών ζωής όμως η εξαφάνιση του νερού όπως είναι επόμενο δεν επέτρεψε στις μορφές αυτές να εξελιχθούν.

Βέβαια πολλοί επιστήμονες εικάζουν ή καλύτερα ευελπιστούν ότι στο υπέδαφος του Αρη βρίσκονται κάποιες μορφές ζωής οι οποίες εκεί ζουν προστατευμένες από το αφιλόξενο περιβάλλον στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Ισως κάποιες από αυτές τις μορφές ζωής να είναι από αυτές που μετανάστευσαν μαζί με το νερό από την επιφάνεια στο εσωτερικό του πλανήτη και οι αποστολές εξερεύνησης του υπεδάφους του Αρη που θα γίνουν τα επόμενα χρόνια να τις εντοπίσουν.

ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Νέο σούπερ πύραυλο ετοιμάζει ο Ελον Μασκ

Θα μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους σε βάσεις και αποικίες σε άλλους πλανήτες

Νέο σούπερ πύραυλο ετοιμάζει ο Ελον Μασκ

Την στιγμή που όλος ο κόσμος ασχολείται ακόμη με την εκτόξευση του πυραύλου Falcon Heavy και το αυτοκίνητο που ταξιδεύει προς την ζώνη αστεροειδών ανάμεσα στον Αρη και τον Δία ο Ελον Μασκ ανακοίνωσε ότι η διαστημική του εταιρεία, η Space X θα προχωρήσει στην κατασκευή ενός ακόμη μεγαλύτερου και ισχυρότερου πυραύλου ο οποίος ανάμεσα στα άλλα θα μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα.

Ο πύραυλος αυτός έχει ονομαστεί BFR (Big Falcon Rocket) αν και τα στελέχη της Space X του έχουν δώσει το… απρεπές προσωνύμιο Big Fucking Rocket. Οπως και με τον Falcon Heavy έτσι και με τον BFR στόχος είναι να επιτυγχάνεται μια ασφαλής και γρήγορη μεταφορά στο Διάστημα ενώ παράλληλα θα μειώνεται δραστικά και το κόστος.

Ο BFR θα έχει ύψος περίπου 115 μέτρων και πλάτος περίπου δέκα μέτρων και θα μπορεί να μεταφέρει κάθε είδους φορτία, να εκτοξεύει δορυφόρους, να συνδέει τη Γη με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μεταφέροντας εξοπλισμό και πληρώματα και φυσικά να ταξιδεύει σε άλλους πλανήτες και δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος. Με αυτόν τον πύραυλο ο Μασκ θέλει να μεταφέρει ανθρώπους αρχικά στην Σελήνη για να δημιουργηθεί εκεί μια βάση και στην συνέχεια στον Αρη όπου ο Αμερικανός μεγιστάνας και οραματιστής θέλει να δημιουργήσει μια μεγάλη αποικία. Το σκάφος που θα μεταφέρει το BFR θα διαθέτει ανάμεσα στα άλλα 40 καμπίνες χωρητικότητας 5-6 ατόμων η κάθε εξ αυτών.

«Η πετυχημένη εκτόξευση του Falcon Heavy με κάνει να νιώθω σίγουρος ότι ο BFR μπορεί να εκτοξευτεί με επιτυχία. Το τεχνικό μας επιτελείο θα στραφεί τώρα στην κατασκευή του BFR. Πιστεύουμε ότι η κατασκευή του BFR θα έχει ολοκληρωθεί το 2019 και το 2020 θα ξεκινήσουν οι πρώτες δοκιμαστικές του πτήσεις» δήλωσε στα ΜΜΕ ο Ελον Μασκ.

Μάλιστα ο Μασκ υποστηρίζει ότι με τον πύραυλο BFR θα μπορούν να πραγματοποιούνται όχι μόνο ταξίδια από την Γη προς το Διάστημα αλλά και ταξίδια εντός του πλανήτη.

Σύμφωνα με τον Μασκ το BFR θα μπορεί να μεταφέρει ως και 100 επιβάτες από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο στη Γη ταξιδεύοντας στην στρατόσφαιρα. Με αυτόν τον τρόπο ο πύραυλος θα μπορεί να κάνει υπερατλαντικά ταξίδια σε διάστημα μισής ώρας ενώ θα μπορεί να ταξιδέψει από την μια άκρη της Γης στην άλλη σε περίπου 60 λεπτά!

Ο Μασκ υποστηρίζει ότι το κόστος για μια τέτοια πτήση θα είναι παρόμοιο με εκείνο της αντίστοιχης αεροπορικής πτήσης σήμερα και μάλιστα στην οικονομική θέση. Επιπλέον δεν θα χρειάζονται ειδικά διαστημοδρόμια ή εγκαταστάσεις για τον BFR αφού θα απογειώνεται από πλωτές εξέδρες και οι επιβάτες θα πηγαίνουν σε αυτές με ειδικά σκάφη μεταφοράς.
ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Ανακαλύφθηκαν άλλοι 95 εξωπλανήτες με τη βοήθεια του «Κέπλερ»

Σε διάφορα σημεία του ουρανού

Ανακαλύφθηκαν άλλοι 95 εξωπλανήτες με τη βοήθεια του «Κέπλερ»
Οι ανακαλύψεις με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA συνεχίζονται. Οι αστρονόμοι, που μελετούν τις παρατηρήσεις του, επιβεβαίωσαν την ύπαρξη άλλων 95 εξω πλανητών σε διάφορα σημεία του ουρανού.
Αυξάνεται έτσι σε 292 ο αριθμός των εξω πλανητών που έχει εντοπίσει το «Κέπλερ» στη δεύτερη φάση της λειτουργίας του (γνωστή ως Κ2). Συνολικά, από την αρχή της δράσης του, το «Κέπλερ» έχει βρει σχεδόν 2.440 εξω πλανήτες, περίπου τα δύο τρίτα όσων έχουν ανακαλυφθεί συνολικά (γύρω στους 3.600).
Επιπλέον, περισσότεροι από 2.000 έξω πλανήτες του «Κέπλερ» έχουν τον προσωρινό χαρακτηρισμό του «υποψήφιου» και αναμένεται η επιβεβαίωσή της ύπαρξής τους από τους επιστήμονες μετά από περαιτέρω παρατηρήσεις.
Το «Κέπλερ» εκτοξεύθηκε το 2009, αλλά το 2013 η αποστολή του σταμάτησε μετά από τεχνικό πρόβλημα. Τελικά, οι επιστήμονες έδωσαν μια λύση και το τηλεσκόπιο άρχισε ξανά τη λειτουργία του, αλλά με πιο περιορισμένες πλέον δυνατότητες. Παρόλα αυτά, συνεχίζει να κάνει ανακαλύψεις.
Η νέα ανακάλυψη από διεθνή ομάδα, με επικεφαλής τον Αντριου Μάγιο του Εθνικού Ινστιτούτου Διαστήματος του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Δανίας, παρουσιάστηκε στο επιστημονικό έντυπο The Astronomical Journal.
ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Πλήρως λειτουργικός νεφρικός ιστός εργαστηρίου

Αναπτύχθηκε από ερευνητές στη Βρετανία και προσφέρει ελπίδα για καλύτερες θεραπείες
Ερευνητές έφτιαξαν πλήρως λειτουργικό νεφρικό ιστό στο εργαστήριο


Βρετανοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν ανθρώπινο νεφρικό ιστό εντός ζώντος οργανισμού, ο οποίος μάλιστα είναι ικανός να παράγει ούρα, για πρώτη φορά στην ιστορία της Επιστήμης.

Σύμφωνα με τους καθηγητές Σου Κιμπερ και Αντρια Γουλφ από το Πανεπιστήμιο του Μαντσεστερ, το επίτευγμα αποτελεί μια κορυφαία στιγμή στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για τη νεφρική νόσο.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο Stem Cell Reports, τα νεφρικά σπειράματα παρήχθησαν από εμβρυονικά βλαστικά κύτταρα σε εργαστηριακά δισκία που περιείχαν καλλιεργητικό μέσο θρέψης από μόρια που προήγαγαν την ανάπτυξη του νεφρικού ιστού.

Τα μόρια συνδυάστηκαν με μια ουσία όμοια με γέλη, που είχε τον ρόλο του φυσικού συνδετικού ιστού και στη συνέχεια τα σπειράματα εισήχθησαν στο δέρμα ποντικιών.

Μετά από τρεις μήνες, είχαν σχηματιστεί τα νεφρόνια, οι μικροσκοπικές νεφρικές δομές και ήταν πλήρως λειτουργικές.

Τα νεφρόνια περιείχαν τα περισσότερα από τα δομικά στοιχεία των ανθρώπινων νεφρών, εγγύς και απομακρυσμένα σωληνάρια, καψάκιο του Bowman και βρόγχο του Henle. Επιπλέον είχαν αναπτυχθεί τριχοειδή αιμοφόρα αγγεία εντός των ποντικιών που έτρεφαν τις νέες νεφρικές δομές.

Ωστόσο, οι μικροσκοπικοί νεφροί δεν είχαν μεγάλη αρτηρία και χωρίς αυτή η λειτουργία τους δεν προσεγγίζει το φυσιολογικό.

Οι ερευνητές έχουν τώρα επικεντρωθεί σ' αυτό ακριβώς, πως δηλαδή θα καταφέρουν να δημιουργήσουν μια κεντρική αρτηρία που θα παρέχει αίμα στους τεχνητούς νεφρούς.

Παρ' όλα αυτά οι ερευνητές έλεγξαν την λειτουργικότητα των τεχνητών νεφρικών ιστών με μια φωσφορίζουσα πρωτεΐνη, ώστε να παρακολουθήσουν μια ουσία που έμοιαζε με ούρα όταν τα νεφρόνια φιλτράριζαν το αίμα.

Πράγματι, η φωσφορίζουσα πρωτεΐνη εντοπίστηκε στα νεφρόνια, απόδειξη ότι μπορούσαν να φιλτράρουν το αίμα και να παράγονται ούρα από τη διαδικασία.

«Καταφέραμε να αποδείξουμε ότι οι δομές που δημιουργήσαμε είναι λειτουργικές όπως τα νεφρικά κύτταρα που φιλτράρουν το αίμα και παράγουν ούρα. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε προς το παρόν το ποσοστό της λειτουργικότητάς τους. Αλλά είναι πολύ εντυπωσιακό ότι οι δομές αυτές προέρχονται από ανθρώπινα εμβρυικά βλαστικά κύτταρα και ανέπτυξαν ένα εξαιρετικό τριχοειδές σύστημα παροχής αίματος, που συνδέθηκε με το αγγειακό σύστημα των πειραματόζωων», σχολιάζει η Δρ Κιμπερ.

Και συμπληρώνει ότι «ενώ οι δομές αυτές σχηματίστηκαν από μερικές εκατοντάδες νεφρικά σπειράματα και οι άνθρωποι έχουν περίπου ένα εκατομμύρια τέτοια σπειράματα τους νεφρούς τους, ξεκάθαρα πρόκειται για αξιοσημείωτη επιστημονική πρόοδος».

Μαίρη Μπιμπή

ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Ο κακός φωτισμός αλλάζει τη δομή του εγκεφάλου

Μελέτη σε αρουραίους έδειξε ότι ο χαμηλός και κακός φωτισμός επηρεάζει αρνητικά τον ιππόκαμπο, μια περιοχή ζωτικής σημασίας για τη μάθηση και τη μνήμη


Η παραμονή για πολλές ώρες σε χώρους - είτε στο γραφείο είτε στο σπίτι - με λίγο και κακό φωτισμό μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου με αρνητική επίδραση στη μνήμη και στη μάθηση, σύμφωνα με μια νέα εντυπωσιακή μελέτη νευροεπιστημόνων του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Hippocampus».

Η επίδραση του «καλού» και του «κακού» φωτισμού
Οι ερευνητές μελέτησαν τους εγκεφάλους αρουραίων - συγκεκριμένα ενός είδους που ονομάζεται Nile grass rat και το οποίο, όπως και ο άνθρωπος, είναι ημερόβιο ζώο (αυτό σημαίνει ότι είναι δραστήριο την ημέρα και κοιμάται τη νύχτα) - αφού είχαν προηγουμένως εκθέσει τα τρωκτικά σε «κακό», χαμηλό φωτισμό αλλά και σε «καλό» φωτισμό επί τέσσερις εβδομάδες. Οπως φάνηκε, τα ζώα που εκτέθηκαν στον «κακό» φωτισμό έχασαν περίπου 30% της λειτουργικότητας του ιπποκάμπου, μιας περιοχής του εγκεφάλου ζωτικής σημασίας για τη μάθηση και τη μνήμη, και τελικώς είχαν κακές επιδόσεις σε μια δοκιμασία χωρικής μνήμης την οποία είχαν φέρει εις πέρας με επιτυχία πριν από την έκθεσή τους στον «κακό» φωτισμό.

Αντιθέτως, τα πειραματόζωα που είχαν εκτεθεί στον «καλό» φωτισμό είχαν πολύ καλές επιδόσεις στην ίδια χωρική δοκιμασία. Επιπλέον, όταν αρουραίοι που είχαν εκτεθεί στον κακό φωτισμό εκτέθηκαν στη συνέχεια σε καλό φωτισμό επί τέσσερις εβδομάδες (με διάλειμμα ενός μήνα), η εγκεφαλική λειτουργία τους - αλλά και οι επιδόσεις τους στη δοκιμασία - επανέκαμψαν πλήρως.

Η μελέτη, που χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, είναι η πρώτη που δείχνει ότι αλλαγές στο φως μέσα σε έναν κλειστό χώρο - παρόμοιες με αυτές στις οποίες εκτίθενται οι άνθρωποι - οδηγούν σε δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο.

«Οταν εκθέσαμε τους αρουραίους σε χαμηλό, κακό φωτισμό, αντίστοιχο με εκείνον που υπάρχει σε πολλούς κλειστούς χώρους στους οποίους ζούμε και εργαζόμαστε, τα ζώα εμφάνισαν προβλήματα στη χωρική μάθηση» ανέφερε ο Αντόνιο Νουνές, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ένας εκ των κύριων ερευνητών της μελέτης.

Χαμηλό φως, χαμηλές επιδόσεις
Σύμφωνα με τον Τζόελ Σόλερ, διδακτορικό φοιτητή Ψυχολογίας και κύριο συγγραφέα της νέας μελέτης, η τακτική έκθεση σε χαμηλό φωτισμό οδηγεί σε σημαντική μείωση των επιπέδων του πεπτιδίου BDNF (Brain Derived Neurotrophic Factor), το οποίο βοηθά στο να διατηρούνται υγιείς οι συνάψεις των νευρώνων στον ιππόκαμπο. Οδηγεί επίσης σε μείωση των δενδριτικών ακάνθων, των σημείων «ένωσης» που επιτρέπουν στους νευρώνες να «συνομιλούν» μεταξύ τους. «Με δεδομένο ότι δημιουργούνται λιγότερες συνάψεις, εμφανίζεται πτώση στη μάθηση και στη μνήμη που συνδέονται άμεσα με τον ιππόκαμπο. Με άλλα λόγια, το χαμηλό φως οδηγεί σε χαμηλές επιδόσεις» προσέθεσε ο Σόλερ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το φως δεν επηρεάζει άμεσα τον ιππόκαμπο, γεγονός που σημαίνει ότι επιδρά πρώτα σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου αφού περάσει μέσα από τα μάτια. Η ερευνητική ομάδα εξετάζει τώρα μια τέτοια υποψήφια περιοχή στον εγκέφαλο των αρουραίων - πρόκειται για μια ομάδα νευρώνων στον υποθάλαμο οι οποίοι παράγουν ένα πεπτίδιο, την ορεξίνη, που είναι γνωστό ότι σχετίζεται με πολλές και διαφορετικές εγκεφαλικές λειτουργίες. Ενα από τα μεγάλα επιστημονικά ερωτήματα που θα προσπαθήσουν να απαντήσουν οι ερευνητές είναι το εξής: εάν χορηγηθεί ορεξίνη σε αρουραίους που εκτίθενται σε κακό φωτισμό, ο εγκέφαλός τους θα ανακάμψει χωρίς να απαιτείται η επανέκθεση σε καλό φωτισμό;

Ελπίδα για πολλούς ασθενείς
Τα νέα ευρήματα μπορεί να αποδειχθούν πολύτιμα για τα ηλικιωμένα άτομα, τους ασθενείς με γλαύκωμα, με ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας αλλά και γνωστικά προβλήματα. Οι ερευνητές θα αναζητήσουν αν στα άτομα με οφθαλμοπάθειες των οποίων τα μάτια δεν λαμβάνουν πολύ φως μπορούν να παρέμβουν άμεσα σε αυτή την ομάδα των νευρώνων στον εγκέφαλο, παρακάμπτοντας τα μάτια και προσφέροντάς τους έτσι τα οφέλη της έκθεσης στον καλό φωτισμό. Μια άλλη πιθανότητα είναι να επιτευχθεί η βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας σε ηλικιωμένα άτομα αλλά και σε άτομα με νευρολογικές διαταραχές.

ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Δημιουργήθηκαν αντικαρκινικά νανορομπότ που καταστρέφουν τους όγκους

Δοκιμάσθηκαν με επιτυχία σε πειραματόζωα

Δημιουργήθηκαν αντικαρκινικά νανορομπότ που καταστρέφουν τους όγκους

Αμερικανοί και Κινέζοι επιστήμονες δημιούργησαν τα πρώτα νανορομπότ που προγραμματίζονται για να εντοπίζουν τους όγκους στο σώμα, να αποκόπτουν την κυκλοφορία του αίματος σε αυτούς και έτσι να τους συρρικνώνουν ή και να τους εξαφανίζουν τελείως.

Τα νανορομπότ, που δοκιμάσθηκαν με επιτυχία σε πειραματόζωα (ποντίκια και χοίρους) με καρκίνο του μαστού, των πνευμόνων, των ωοθηκών και με μελάνωμα του δέρματος, χαρακτηρίσθηκαν σημαντική πρόοδος στο πεδίο της νανοϊατρικής. Θα ακολουθήσουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους.

Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα και του Εθνικού Κέντρου Νανοεπιστήμης και Τεχνολογίας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, με επικεφαλής τον καθηγητή μοριακών επιστημών Χάο Γιαν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοτεχνολογίας "Nature Biotechnology".

«Αναπτύξαμε το πρώτο πλήρως αυτόνομο ρομποτικό σύστημα DNA για στοχευμένη θεραπεία του καρκίνου. Αυτή η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλούς τύπους καρκίνου, καθώς τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τους συμπαγείς όγκους, είναι ουσιαστικά όλα τα ίδια» δήλωσε ο Γιαν.

Η μεγάλη πρόκληση της ναοϊατρικής είναι η αξιοποίηση θεραπευτικών βιολογικών ή συνθετικών νανομηχανών που θα τριγυρνούν στο σώμα, χωρίς να κάνουν ζημιά στα υγιή κύτταρα. Η νέα μέθοδος χρησιμοποιεί νανορομπότ για να μεταφέρει θεραπευτικά μόρια στην περιοχή των καρκινικών όγκων, όπου καταφέρνουν να μπλοκάρουν τη ροή του αίματος σε αυτούς.

Κάθε νανορομπότ αποτελείται από ένα επίπεδο «οριγκάμι DNA» ορθογώνιου σχήματος, με διαστάσεις 60 επί 90 νανομέτρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου). Ένα ένζυμο-κλειδί, η θρομβίνη, προσαρτάται στην επιφάνεια του νανορομπότ, καθώς και μια άλλη ουσία που καθοδηγεί (προγραμματίζει) το νανορομπότ να επιτίθεται μόνο σε καρκινικά κύτταρα και όχι σε υγιή. Πολλά νανορομπότ μαζί περικυκλώνουν τον καρκινικό όγκο και απελευθερώνουν πάνω του το συγκεκριμένο ένζυμο.

Η θρομβίνη μπορεί να φράξει την κυκλοφορία του αίματος προς τον όγκο, δημιουργώντας θρόμβο μέσα στα αιμοφόρα αγγεία που τον τροφοδοτούν. Προκαλείται έτσι ένα είδος μίνι-εμφράγματος, που έχει ως συνέπεια την καταστροφή του όγκου.

Η θεραπεία συρρίκνωσης ή εξαφάνισης των όγκων γίνεται μέσα σε 24 ώρες και δεν φαίνεται να έχει επιπτώσεις στους υγιείς ιστούς. Στη συνέχεια, τα περισσότερα νανορομπότ αποσυντίθεται και αποβάλλονται από το σώμα μέσα σε ένα ακόμη 24ωρο.

Σε τρία από τα οκτώ πειραματόζωα η νανοθεραπεία οδήγησε σε πλήρη υποχώρηση των όγκων, ενώ η μέση διάρκεια της επιβίωσής τους υπερδιπλασιάσθηκε από 20,5 σε 45 μέρες. Σε ποντίκια με μελάνωμα η θεραπεία όχι μόνο συρρίκνωσε τους πρωτογενείς όγκους, αλλά απέτρεψε και τις μεταστάσεις.

Τα έως τώρα πειράματα σε ζώα δείχνουν ότι τα νανορομπότ είναι ασφαλή και αποτελεσματικά. Επίσης δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι εξαπλώνονται στον εγκέφαλο, κάτι που θα προκαλούσε επικίνδυνες παρενέργειες όπως εγκεφαλικό.

Οι ερευνητές δήλωσαν αισιόδοξοι ότι όχι μόνο η νέα θεραπεία θα έχει πρακτικές εφαρμογές στη μάχη κατά του καρκίνου στο μέλλον, αλλά επίσης ότι θα είναι δυνατό να προσαρμοσθεί και για άλλες παθήσεις.

ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Φονικός εντερόκοκκος μεταλλάσσεται

Υπερβακτήρια εμφανίζουν ανθεκτικότητα στα απολυμαντικά χεριών

Φονικός εντερόκοκκος μεταλλάσσεται


Τα υπερβακτήρια θριαμβεύουν για άλλη μια φορά. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι έχουν βρει τον τρόπο να μεταλλάσσουν τα γονίδιά τους καθιστώντας αδύναμα τα απολυμαντικά των χεριών με βάση το οινόπνευμα.

Τα απολυμαντικά χεριών με βάση το οινόπνευμα εισήχθησαν ευρέως στα νοσοκομεία στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με στόχο να αναχαιτιστεί η εξάπλωση ανθεκτικών βακτηρίων όπως ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη (MRSA) αλλά και ανθεκτικός στη βανκομυκίνη εντερόκοκκος (VRE).

Παρότι τα βακτήρια αυτά έχουν ήδη αναπτύξει ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά, οι ειδικοί θεωρούσαν ότι δεν θα συνέβαινε το ίδιο με το οινόπνευμα – και αυτό διότι το οινόπνευμα σκοτώνει πολύ ταχύτερα τα βακτήρια διαλύοντας τις εξωτερικές μεμβράνες τους.
«Προελαύνει» ο ανθεκτικός εντερόκοκκος
Φαίνεται όμως ότι αυτή η θεωρία μάλλον δεν ήταν σωστή. Παρότι σε γενικό πλαίσιο τα ποσοστά εμφάνισης του MRSA εντός των νοσοκομείων έχουν πέσει κατακόρυφα μετά την εισαγωγή των απολυμαντικών για τα χέρια, τα ποσοστά του VRE έχουν πενταπλασιαστεί. Το γεγονός αυτό γίνεται ακόμη πιο ανησυχητικό με δεδομένο ότι περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς που μολύνονται με VRE εντός νοσοκομείου δεν επιβιώνουν.

Τώρα η νέα μελέτη που διεξήχθη από τον Τίμοθι Στίνερ του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης και τη Λίντσεϊ Γκρέισον του Νοσοκομείου Οστιν και η οποία δημοσιεύθηκε στην πλατφόρμα επιστημονικών δημοσιεύσεων bioRxiv του Εργαστηρίου Cold Spring Harbor δείχνει ότι το βακτήριο VRE έχει αναπτύξει ανθεκτικότητα στα απολυμαντικά.

Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ερευνητές χρησιμοποίησαν χαρτομάντιλα τα οποία είχαν εμποτίσει με απολυμαντικό χεριών που είχε ως βάση το οινόπνευμα για να απολυμάνουν κλουβιά ποντικιών που είχαν καλυφθεί με δείγματα VRE – τα δείγματα είχαν συλλεχθεί από το 1998 ως το 2012. Όπως είδαν, το απολυμαντικό με οινόπνευμα ήταν 35% λιγότερο αποτελεσματικό στην εξόντωση των δειγμάτων VRE του 2012, όπως φάνηκε από το ποσοστό των ποντικιών που μολύνθηκαν με το βακτήριο όταν μπήκαν στα κλουβιά τους.

Πιο ανθεκτικά τα νεότερα δείγματα
Οι επιστήμονες πήγαν ένα βήμα παραπέρα προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς ο εντερόκοκκος ανέπτυξε αυτή την ανθεκτικότητα. Ετσι μελέτησαν 139 δείγματα VRE τα οποία συνελέγησαν από νοσοκομεία της Μελβούρνης μεταξύ του 1998 και του 2015. Τα πιο πρόσφατα δείγματα φάνηκε να είναι 10 φορές πιο ανθεκτικά στο οινόπνευμα σε σύγκριση με τα παλαιότερα, γεγονός που φαινόταν να αντιστοιχεί σε μεταλλάξεις στα γονίδια του VRE τα οποία επεξεργάζονται το οινόπνευμα. Οι μεταλλάξεις αυτές έκαναν τις μεμβράνες του βακτηρίου λιγότερο διαπερατές.

Το VRE πιθανότατα εμφανίζει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα από το MRSA στο οινόπνευμα επειδή έχει συνηθίσει να προσαρμόζεται σε αντίξοες συνθήκες όπως οι όξινες περιοχές του εντέρου, σημείωσε ο δρ Στίνερ.

Σύσταση για πιο ισχυρά απολυμαντικά
Με βάση τα ευρήματα οι επιστήμονες συνιστούν τη χρήση απολυμαντικών χεριών που περιέχουν οινόπνευμα σε συνδυασμό με άλλον έναν αντιβακτηριακό παράγοντα όπως η χλωρεξιδίνη. Με τον τρόπο αυτόν θα υπάρχει διπλή γραμμή επίθεσης στα βακτήρια, ανέφερε η δρ Γκρέισον. Παράλληλα και το πλύσιμο των χεριών με σαπούνι είναι μια χρήσιμη τακτική φυσικής απομάκρυνσης των βακτηρίων.

ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Η Ανδρομέδα δεν θεωρείται πια ο «μεγάλος αδελφός» μας - Έχει περίπου ίδιο μέγεθος με τον δικό μας γαλαξία

NASA/JPL-Caltech

Αυστραλοί αστρονόμοι υπολόγισαν ότι ο κοντινότερος γαλαξιακός μας γείτονάς, η Ανδρομέδα, έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με το δικό μας γαλαξία. 

Έως τώρα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας έχει διπλάσιο έως τριπλάσιο μέγεθος σε σχέση με τον δικό μας γαλαξία και ότι αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα μας «κατάπινε» ο μεγαλύτερος γείτονας. 
Αυτή η εικόνα φαίνεται να ανατρέπεται τώρα, καθώς ερευνητές του Διεθνούς Κέντρου Ερευνών Ραδιοαστρονομίας (ICRAR) του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας, με επικεφαλής τον αστροφυσικό δρα Πρατζγουάλ Κάφλε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, εκτιμούν ότι η Ανδρομέδα (γνωστή και ως Μ31) «ζυγίζει» 800 δισεκατομμύρια φορές περισσότερο από τον Ήλιο μας, περίπου όσο και ο γαλαξίας μας. PlayPlay Seek00:18 Current time01:16 Toggle Mute Volume Toggle Fullscreen.   

Οι ερευνητές, που χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική υπολογισμού, δήλωσαν ότι στο παρελθόν οι επιστήμονες είχαν υπερκτιμήσει την ποσότητα σκοτεινής ύλης που περιέχει η Ανδρομέδα. Όπως είπαν, εκτιμούν ότι στην πραγματικότητα η σκοτεινή ύλη είναι περίπου το ένα τρίτο σε σχέση με τους παλαιότερους υπολογισμούς. 

Ο γαλαξίας μας και η Ανδρομέδα είναι δύο γιγάντιοι σπειροειδείς γαλαξίες στο λεγόμενο «τοπικό σύμπαν» μας που περιέχει περίπου 30 γαλαξίες και το φως χρειάζεται «μόνο» δυόμισι εκατομμύρια έτη για να φθάσει από τον ένα στον άλλο. 

Αφού η Ανδρομέδα δεν θεωρείται πια ο «μεγάλος αδελφός» μας, πρέπει να γίνουν νέες προσομοιώσεις από τους επιστήμονες για να προβλεφθεί τι θα συμβεί, όταν τελικά οι δύο γαλαξίες, που συνεχώς πλησιάζονται, συγκρουσθούν σε περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. 

ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.


Share:

Οι Αρκάδες ήταν οι πρώτοι εποικιστές της Ιταλίας

Οι Αρκάδες ήταν οι πρώτοι εποικιστές της Ιταλίας

Σύμφωνα με την αρχαίους Ελληνικούς μύθους, οι Αρκάδες ήταν οι πρώτοι εποικιστές της Ιταλίας.Σύμφωνα πάντα με τους ίδιους μύθους, οι Αρκάδες αφού επικράτησαν στους αυτόχθονες, μπορούν να θεωρηθούν πρόγονοι των αρχαίων και των σύγχρονων Ιταλών.Παράλληλα η ίδια μυθολογική ερμηνεία θέλει την Ιταλία και τους Ιταλούς να οφείλουν το όνομά τους στον Ιταλό, γόνο των αρχαίων Αρκάδων.

Αλλά ας δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικότερα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο νεότερος γιος του μυθικού βασιλέα Λυκάονα, γενάρχη των Αρκάδων βασιλέων, ήταν ο Οίνωτρος. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ήταν από τους πρώτους εποικιστές της Ρώμης. Λέγεται ότι γεννήθηκε δεκαεπτά γενιές πριν τον Τρωικό πόλεμο. Επειδή ο Οίνωτρος δυσαρεστήθηκε από τη Γή που του άφησε ο πατέρας του, αποφάσισε να φύγει από την Αρκαδία.

Ζήτησε λοιπόν χρήματα και άνδρες από τον μεγαλύτερο αδελφό του Νύκτιμο, ο οποίος διαδέχθηκε τον Λυκάονα, και πέρασε με πλοία στην Ιταλία μαζί με τον αδελφό του Πευκέτιο. Εκεί βασίλεψε στη χώρα που την ονόμασε Οινωτρία και στο λαό του, τους Οινωτρούς Πελασγούς, που και αυτοί πήραν το όνομά του.

Ο Παυσανίας αναφέρει μάλιστα ότι η αποστολή του Οίνωτρου ήταν η πρώτη εποίκηση στην Ιταλία που έγινε από την αρχαία Ελλάδα:

"Ο Οίνωτρος πάλι, ο νεαρότερος γιός του Λυκάονος, ζήτησε από τον αδελφό του Νύκτιμο χρήματα και άνδρες και πέρασε με πλοία στην Ιταλία, έτσι η χώρα Οινωτρία ονομάστηκε από τον Οίνωτρο που ήταν βασιλιάς της. Αυτή η πρώτη αποστολή που έστειλαν από την Ελλάδα για την ίδρυση αποικίας και αν υπολογίσουμε με κάθε ακρίβεια θα φανή ότι ποτέ κανείς πριν από τον Οίνωτρο ούτε από τους βαρβάρους δεν έφυγε σε ξένη γή."

Ορισμένοι συγγραφείς θεωρούν ότι παιδιά του Λυκάονα ήταν επίσης και οι Δάφνιος και Ιάπυξ. Λέγεται μάλιστα, ότι και αυτοί μαζί με τον Πευκέτιο μετανάστευσαν στην Ιταλία λίγο πριν τον Οίνωτρο.

Μαζί τους ήλθε και ο στρατηγός Μεσσάπιος με ένα ισχυρό σώμα Ιλλυριών. Φθάνοντας στην Ιταλία απώθησαν τους αυτόχθονες, και μοίρασαν μεταξύ τους τη χώρα. Οι Δάφνιοι, πήραν το όνομα του αρχηγού τους Δάφνιου και εγκαταστάθηκαν στη νοτιοανατολική Ιταλία, κοντά στη χερόνησο του Gargano.

Στην κάτω άκρη της Ιταλίας ο Ιάπυξ ίδρυσε την Απυγγία (Iapygia). Ο Πευκέτιος εγκαταστάθηκε στην Απουλία (Apulia), στη νότια Ιταλία. Τέλος, με τον ίδιο τρόπο, η περιοχή γνωστή σήμερα σαν Καλαβρία (Calabria), κατοικήθηκε από τους Ιλλυριούς και ονομάσθηκε Μεσσαπία (Messapia). Βέβαια, αναφέρονται και άλλοι Έλληνες σαν μεταγενέστεροι εποικιστές της Ιταλίας, όπως ο Αρκάδας βασιλιάς Εύανδρος.

Μετά τον Οίνωτρο, ένας από τους κατοπινούς βασιλείς των Οινωτρών ήταν ο Ιταλός, ο οποίος βασίλεψε τον 17ο αι. π.Χ. Σύμφωνα με την καταγραφή του μύθου από τον Λατίνο συγγραφέα Gaius Julius Hyginus, (64 π.Χ.- 17μ.Χ.) στο έργο του "In his Fabularum Liber" (ή "Fabulae"), ο Οίνωτρος ήταν γιος της Πηνελόπης και του Τηλεγόνου, και συνεπώς εγγονός του Οδυσσέα. Κατά μια άλλη παράδοση ήταν γιος της κόρης του Μίνωα, Σατυρίας.

Ο Έλληνας αυτός …Ιταλός γύρω στο 1650 π.Χ. εξεστράτευσε με τον στρατό του εναντίον της Καλαβρίας, την κυρίευσε και έχρισε εκεί διαδοχό του το Μόργη. Μεταγενέστερες παραδόσεις αναφέρουν τον Ιταλό σαν βασιλιά των Σικελών ή Ιταλών, δηλαδή του λαού του και του αποδίδουν λυγουρική ή κερκυραϊκή καταγωγή.

Ο Ιταλός νυμφεύθηκε την Λευκαρία. Σαν τέκνα τους αναφέρονται ο Ρώμος και η Ρώμη, οι ιδρυτές της Ρώμης. Η χώρα του ονομάστηκε προς τιμή του Ιταλία, και από τα χρόνια του συνεχίστηκε να ονομάζεται έτσι. Την άποψη ότι η Ιταλία οφείλει το όνομά της στον βασιλέα Ιταλό, διατυπώνει και ο Θουκιδίδης στην "Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου":

"Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν Σικελοί στην Ιταλία, και η χώρα πήρε το όνομά της από τον Ιταλό, τον ούτως ονομαζόμενο βασιλέα των Σικελών (6.2.4)"

Στο έργο του αυτό, ο Θουκιδίδης αναφέρει λίγο πιο πρίν (6.2.1), ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Ιταλίας ήταν η αρχαία φυλή των Κυκλώπων. Μερικούς αιώνες αργότερα, ο ΄Ελληνας ιστορικός Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, στο έργο του "Ρωμαϊκές Αρχαιότητες" ("Antiquitates romanae"), επαναλαμβάνει την ίδια εξήγηση, ότι η Ιταλία πήρε το όνομά της από τον Ιταλό (1.35).

Παράλληλα όμως επαναδιατυπώνει και μία άλλη ερμηνεία που βασίζεται στην ετυμολογία της λέξης. Σύμφωνα μ' αυτήν, το όνομά της Ιταλίας προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη "ιταλός" που σημαίνει "ταύρος" (1.35). Έτσι, τα μέλη της αρχαίας αυτόχθονης φυλής ονομάστηκαν Ιταλοί και από αυτούς πήρε το όνομά της και η χώρα.

Την ίδια ερμηνεία δίνουν και άλλοι συγγραφείς και ιστορικοί της εποχής, όπως ο Timaeus, Varro (στο έργο "Rerum Rusticarum", 2.5) και Festus. Άλλωστε, η λέξη αυτή έχει δώσει σε πολλές γλώσσες πλήθος παραφθαρμένων λέξεων.

Την ερμηνεία αυτή μπορεί να συμπληρώσει και η παρατήρηση ότι η κατάληξη -ταλος (ή -ταλός) ήταν συνηθέστατη στα αρχαία Ελληνικά ονόματα, όπως λ.χ. Ψύτταλος, Άτταλος, Κρόταλος, Θέσταλος, κλπ. Σύμφωνα λοιπόν με την παραπάνω θεώρηση την ονομασία αυτή ("Itali") πήρε η παραπάνω φυλή.

Η σύγχρονη ιστορική ερμηνεία για την προέλευση του ονόματος της Ιταλίας δέχεται ότι αυτό προέρχεται από την αρχαία φυλή των Ιταλών.
ΠΗΓΗ

Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share:

Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή άλλως η Σαρακοστή

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ή άλλως η Σαρακοστή που σημαίνει «Μεγάλες 40 Ημέρες» ή η Μεγάλη Νηστεία (Great Fast), είναι η πιο σημαντική περίοδος νηστείας στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο των Ορθοδόξων Χριστιανών, η οποία προετοιμάζει τους Χριστιανούς για τη μεγαλύτερη εορτή του εκκλησιαστικού ημερολογίου, το Πάσχα. Είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα, προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή των Ορθοδόξων Χριστιανών, μοιάζει πολύ με τη Σαρακοστή (Lent) στο Δυτικό Χριστιανισμό (Western Christianity). Υπάρχουν κάποιες διαφορές στον υπολογισμό της σαρακοστής (πέραν του υπολογισμού της ημέρας του Πάσχα) και το πώς αυτή ασκείται τόσο λειτουργικά στη δημόσια λατρεία της εκκλησίας όσο και ατομικά.
Η Σαρακοστή περιλαμβάνει πάντοτε ολόκληρο τον μήνα Μάρτιο. Χαρακτηριστική είναι η Ελληνική ερωτηματική δημώδης έκφραση «Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;», που συνηθίζεται να λέγεται σκωπτικά για πρόσωπα που αρέσκονται να παίρνουν μέρος σε κάθε συμβάν.

Διάρκεια· διαφορές από την Δυτική ΕκκλησίαΜια διαφορά μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Δυτικής Εκκλησίας, είναι ο υπολογισμός της ημερομηνίας του Πάσχα (βλέπε Ορθόδοξο Πασχάλιο). Τις περισσότερες χρονιές, το Πάσχα των Ορθοδόξων πέφτει μετά το Πάσχα των Δυτικών και μπορεί να φτάσει έως και πέντε εβδομάδες αργότερα· σποραδικά, οι δύο ημερομηνίες συμπίπτουν. Όπως και με τη Σαρακοστή των Δυτικών, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή διαρκεί σαράντα ημέρες, αλλά σε αντίθεση από τους Δυτικούς, προσμετρώνται και οι Κυριακές.
Επισήμως, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα, επτά εβδομάδες πριν το Πάσχα (η Τετάρτη της τέφρας (Ash Wednesday) δεν παρατηρείται στην Ανατολική Εκκλησία) και διαρκεί για 40 συνεχόμενες ημέρες, ολοκληρώνοντας με την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία της Παρασκευής την Έκτη Εβδομάδα. Η επόμενη ημέρα, ονομάζεται το Σάββατο του Λαζάρου, που είναι η ημέρα πριν την Κυριακή των Βαΐων (συνεπώς, στην περίπτωση που οι ημερομηνίες του Πάσχα συμπίπτουν, η Καθαρά Δευτέρα είναι δύο ημέρες πριν από την Τετάρτη της τέφρας).
Η νηστεία συνεχίζεται καθ' όλη την επόμενη εβδομάδα, την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα (γνωστή και ως Εβδομάδα των Παθών ή Αγία Εβδομάδα ή Μεγάλη Εβδομάδα) και δεν τελειώνει παρά μόνο μετά την Πασχαλινή Αγρυπνία, ενωρίς το πρωί του Πάσχα (Κυριακή του Πάσχα).

Ο σκοπός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι να προετοιμάσει τους πιστούς, όχι μόνο για να τιμήσουν, αλλά και να εισέλθουν στα Άγια Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού. Το σύνολο του Ορθοδόξου βίου επικεντρώνεται γύρω από την Ανάσταση.[1] Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή προτίθεται να είναι το «εργαστήρι», όπου ο χαρακτήρας του πιστού ανυψώνεται και εδραιώνεται πνευματικά· όπου η ζωή του επιστρέφει και αφιερώνεται ξανά στην διδασκαλία και τα ιδεώδη του Ευαγγελίου· όπου η νηστεία και η προσευχή κορυφώνονται με τη βαθιά πεποίθηση της ζωής· όπου η απάθεια και η αδιαφορία μετατρέπονται σε έντονες δραστηριότητες πίστης και καλών έργων.
Η ίδια η Σαρακοστή δεν υφίσταται προς χάριν της Σαρακοστής, όπως και η νηστεία δεν γίνεται προς χάριν της νηστείας. Μάλλον, αυτά είναι τα μέσα με τα οποία, και για τα οποία, ο πιστός προετοιμάζει τον εαυτό του για να φτάσει, να αποδεχθεί και να επιτύχει το κάλεσμα από τον Σωτήρα του. Ως εκ τούτου, η σημασία της Μεγάλης Σαρακοστής εκτιμάται ιδιαιτέρως, όχι μόνο από τους μοναχούς οι οποίοι αυξάνουν σταδιακά το χρονικό διάστημα της Σαρακοστής, αλλά και από τους ίδιους τους λαϊκούς.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο ασκητισμός δεν είναι αποκλειστικά και μόνο για τους "συνήθεις" θρησκευόμενους, αλλά και για κάθε λαϊκό άτομο επίσης, σύμφωνα με την αντοχή του. Ως εκ τούτου, η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα "ιερό Εκπαιδευτήριο" της Εκκλησίας για την συμμετοχή κάθε πιστού ως μέλος του Μυστηριακού Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Παρέχει στον κάθε ενδιαφερόμενο, μια ετήσια ευκαιρία για αυτοεξέταση και βελτίωση των προτύπων της πίστης και της ηθικής στην Χριστιανική του ζωή. Η βαθιά πρόθεση του πιστού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ενθυλακώνεται στα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ό,τι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου. Αγωνίζομαι να τερματίσω και προσβλέπω στο βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού διά του Ιησού Χριστού.» (Προς Φιλιππησίους 3:13-14).
Μέσω της αφιέρωσης περισσότερου χρόνου από ό,τι συνήθως στην προσευχή και την μελέτη της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παράδοσης της Εκκλησίας, ο πιστός στον Χριστό γίνεται, μέσω της χάριτος του Θεού, πιο θεοειδής. Η στάση του Ορθοδόξου χριστιανού προς αυτήν την περίοδο είναι πολύ θετική, δεν είναι τόσο πολύ μια περίοδος μετανοίας, όπως τη σκέφτονται οι «Δυτικοί», αλλά μια προσπάθεια να ανακαταλάβουμε την πραγματική μας κατάσταση όπως ήταν με τον Αδάμ και την Εύα πριν από την πτώση - μια προσπάθεια για να ζήσουμε καθαρή ζωή.
Η τήρηση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής χαρακτηρίζεται από τη νηστεία και την αποχή από ορισμένες τροφές, την εντατικοποίηση της ιδιωτικής και δημόσιας προσευχής, την αυτοεξέταση, εξομολόγηση, προσωπική βελτίωση, μετάνοια, ελεημοσύνη και αποκατάσταση για τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν.
Τα τρόφιμα που παραδοσιακά απέχουμε είναι το κρέας, τα ψάρια, τα αυγά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το κρασί και το λάδι. Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, απέχουν μόνο από το ελαιόλαδο· ενώ σε άλλες, από όλα τα φυτικά έλαια. Αφότου η αυστηρή νηστεία, σύμφωνα με τους κανόνες, απαγορεύεται το Σάββατο (με εξαίρεση το Μεγάλο Σάββατο) και την Κυριακή, το κρασί και το λάδι επιτρέπονται τα Σάββατα και τις Κυριακές. Εάν η Μεγάλη Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου πέφτει κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τότε το ψάρι, το κρασί και το λάδι, επιτρέπονται εκείνη την ημέρα. Ωστόσο, το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα αποφεύγονται εντελώς, έως ότου σπάσει η νηστεία, την Κυριακή του Πάσχα (Πάσχα).
Εκτός από τις πρόσθετες ιερές ακολουθίες που περιγράφονται παρακάτω, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αναμένονται να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή και να αυξήσουν την ιδιωτική τους προσευχή. Σύμφωνα με την θεολογία των Ορθοδόξων Πατέρων, όταν αυξάνει ο ασκητισμός, θα πρέπει επίσης να αυξάνεται και η προσευχή. Οι Εκκλησιαστικοί Πατέρες έχουν αναφερθεί στη νηστεία χωρίς προσευχή ως «τη νηστεία των δαιμόνων» δεδομένου ότι οι δαίμονες δεν τρώνε σύμφωνα με την άυλη φύση τους, αλλά ούτε και κάνουν προσευχή.
Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι ότι, ιερατικώς (λειτουργικώς), οι εβδομάδες δεν διατρέχουν από την Κυριακή έως το Σάββατο, αλλά μάλλον αρχίζουν τη Δευτέρα και λήγουν την Κυριακή. Επίσης οι περισσότερες εβδομάδες ονομάζονται από το δίδαγμα του Ευαγγελίου που θα διαβαστεί στη Θεία Λειτουργία την περάτωση της Κυριακής τους. Αυτό είναι για να δείξει ότι ολόκληρη η εποχή είναι "αναμενόμενη" και καταλήγει στη μεγαλύτερη Κυριακή όλων: το Πάσχα.
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, ένα ειδικό βιβλίο ακολουθίας (service book)χρησιμοποιείται, γνωστό ως το Τριῴδιον το Κατανυκτικόν (ή κοινώς Τριώδιο), το οποίο περιέχει τα νηστήσιμα κείμενα για την Ιερουργία (Ωρολόγιον) και Θείες Λειτουργίες [«Daily Office (Canonical Hours) and Liturgies»]. Το Τριώδιο ξεκινά κατά τη διάρκεια της προ-νηστήσιμης περιόδου για να συμπληρώσει ή να αντικαταστήσει τμήματα των τακτικών λειτουργιών (regular services). Αυτή η αντικατάσταση ξεκινά σταδιακά, αρχικά επηρεάζοντας μόνο την ανάγνωση των Επιστολών και του Ευαγγελίου και αυξάνει βαθμιαία έως την Μεγάλη Εβδομάδα, όταν αντικαθιστά εξ ολοκλήρου, όλα τα άλλα λειτουργικά μέρη (κατά τη διάρκεια του Triduum εξαλείφεται ακόμη και το Ψαλτήρι και όλα τα κείμενα λαμβάνονται αποκλειστικά από το Τριώδιον). Το Τριώδιον χρησιμοποιείται έως ότου σβήσουν τα φώτα πριν το μεσονύκτιο κατά την Πασχαλινή Αγρυπνία, οπότε αντικαθίσταται από το Πεντηκοστάριο, το οποίο αρχίζει με την εξ ολοκλήρου αντικατάσταση των κανονικών ακολουθιών (normal services) (κατά τη διάρκεια της Διακαινησίμου εβδομάδας) και σταδιακά μειώνεται έως ότου οι κανονικές λειτουργίες (normal services) επανακτήσουν τη θέση τους ακολουθώντας το Μεθεόρτιο της Πεντηκοστής.
Κατά τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν τελείται η πλήρης Θεία Λειτουργία, επειδή η χαρά της Θείας Ευχαριστίας (κυριολεκτικά «Έκφραση ευχαριστιών») είναι αντίθετη προς τη στάση της μετάνοιας, η οποία υπερτερεί κατά τις ημέρες αυτές. Δεδομένου ότι θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό αυτή την εποχή, να λαμβάνονται τα Ιερά Μυστήρια (Θεία Κοινωνία) από τους πιστούς, η Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων —επίσης καλούμενη και Λειτουργία του Αγίου Γρηγορίου του Διάλογου— μπορεί να εορτάζεται στις καθημερινές. Αυτή η ακολουθία αρχίζει με την Ακολουθία του Εσπερινού κατά την οποία ένα μέρος (πρόσφορο) από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο διατηρήθηκε την προηγούμενη Κυριακή, φέρεται στην τράπεζα της πρόθεσης.
Αυτή ακολουθείται από μια πανηγυρική Μεγάλη Είσοδο όπου τα Ιερά Μυστήρια (Τίμια Δώρα) μεταφέρονται στην Αγία Τράπεζα και εν συνεχεία, παρακάμπτοντας την Αναφορά (ευχαριστιακή προσευχή), ακολουθείται η σκιαγραφία του υπολοίπου της Θείας Λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης της Θείας Κοινωνίας. Οι περισσότερες ενορίες και Μονές εορτάζουν αυτή τη λειτουργία μόνο τις Τετάρτες, Παρασκευές και στις εορτές, αλλά μπορεί να εορτασθεί οποιαδήποτε καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Επειδή η Θεία Λειτουργία δεν εορτάζεται τις καθημερινές, τα Τυπικά καταλαμβάνουν τον χώρο από τις Θείες Λειτουργίες (canonical hours), κατά πόσο ή όχι μια λειτουργία εορτάζεται τον εσπερινό. Το Σάββατο και την Κυριακή η Θεία Λειτουργία εορτάζεται ως συνήθως. Τα Σάββατα εορτάζεται η Θεία Λειτουργία του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου· τις Κυριακές εορτάζεται η μακρύτερης διάρκειας Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου.
Οι ακολουθίες των Θείων Λειτουργιών (Canonical Hours) κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, είναι πολύ μακρύτερης διάρκειας και η δομή των ακολουθιών διαφέρει τις καθημερινές. Το σύνηθες εσπερινό μικρό Απόδειπνο αντικαθίσταται από την πολύ μεγαλύτερης διάρκειας ακολουθία του Μεγάλου Απόδειπνου. Ενώ στην Ρωσική παράδοση το Μέγα Απόδειπνο χρησιμοποιείται την Παρασκευή το βράδυ (αν και κάποια σημεία διαβάζονται αντί να ψάλλονται και ορισμένο υλικό της Σαρακοστής, αντικαθίσταται από μη Σαρακοστιανούς ύμνους), στην Ελληνική πρακτική, το συνηθισμένο Απόδειπνο χρησιμοποιείται μαζί με, κατά τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες, το εν τέταρτο από τον Ακάθιστο ύμνο προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Το πέμπτο Σάββατο, γνωστό ως το Σάββατο του Ακαθίστου Ύμνου, παντού, ψάλλεται ολόκληρος ο Ακάθιστος Ύμνος στον Όρθρο.
Μια διαφορά μεταξύ των Ανατολικών και της Δυτικών τηρήσεων είναι ότι, ενώ στη Δύση η ψαλμωδία του Αλληλούια παύει κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, στην Ανατολή η χρήση του αυξάνεται. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι για τους Ορθοδόξους, η νηστεία θα πρέπει να είναι χαρμόσυνη και η αίσθηση της αναξιότητας πρέπει πάντα να μετριάζεται με την ελπίδα στη συγχώρεση του Θεού.
Στην ουσία, είναι ημέρες οι οποίες ακολουθούν το νηστήσιμο μοτίβο των ακολουθιών (services) που αναφέρονται ως «ημέρες με Αλληλούια». Αυτό το θέμα της «νηστήσιμης χαράς» απαντάται επίσης σε πολλούς από τους ύμνους του Τριωδίου, όπως το στιχηρό το οποίο αρχίζει με τις λέξεις: «Η νηστήσιμη Άνοιξη έχει ξημερώσει!...» (Ακολουθία του Εσπερινού, Απόστιχα, την Τετάρτη της Εβδομάδας του Τυροφάγου ή Τυρινής) και «Τώρα είναι η εποχή της μετάνοιας· ας αρχίσουμε με χαρά, Ω αδελφοί...» (Όρθρος, Δεύτερος Κανών, Ωδή 8, την Δευτέρα της Εβδομάδας του Τυροφάγου ή Τυρινής).
Οι πράξεις των μετανοιών κατά τη διάρκεια των ακολουθιών επίσης πληθαίνουν. Μια προσευχή που χαρακτηρίζει τις νηστήσιμες ακολουθίες είναι η Ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, η οποία λέγεται σε κάθε ακολουθία τις καθημερινές, συνοδευόμενη από πλήρεις μετάνοιες. Η Ευχή του Αγ. Εφραίμ έχει ως εξής:

«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
Η δημόσια ανάγνωση των Ιερών κειμένων αυξάνεται κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Το Ψαλτήριον (η Βίβλος Ψαλμών), το οποίο κανονικά διαβάζεται εξ ολοκλήρου μια φορά την εβδομάδα, διαβάζεται εξ ολοκλήρου δύο φορές κάθε εβδομάδα για έξι εβδομάδες πριν από την Μεγάλη Εβδομάδα. Αναγνώσεις από την Παλαιά Διαθήκη αυξάνονται επίσης, με τα βιβλία της Γενέσεως, Παροιμίαι και Ησαΐας να διαβάζονται σχεδόν στην ολότητά τους κατά την Έκτη Ώρα και στην Ακολουθία του Εσπερινού (κατά την Εβδομάδα του Τυροφάγου ή Τυρινής, τα αναγνώσματα σε αυτές τις ακολουθίες λαμβάνονται από τους Ιωήλ και Ζαχαρία, ενώ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας είναι από την Έξοδο, τον Ιεζεκιήλ και τον Ιώβ). Εξαιρετικά, κατά τις εργάσιμες ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής δεν υπάρχει δημόσια ανάγνωση των Επιστολών ή του Ευαγγελίου. Αυτό συμβαίνει διότι αυτά τα αναγνώσματα είναι μέρος της Θείας Λειτουργίας, η οποία δεν εορτάζεται κατά τις εργάσιμες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Υπάρχουν, ωστόσο, Επιστολές και Ευαγγέλια που καθορίζονται για κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Κατά την διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής, η εκκλησία θυμάται συχνότερα στη προσευχή της τους νεκρούς της (κεκοιμημένους), όχι μόνο υπενθυμίζοντας τον πιστό τη δική του θνητότητα, συμβάλλοντας έτσι στο αίτημα για μεταμέλεια, αλλά και την χριστιανική του υποχρέωση για ελεημοσύνη στην προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων. Το πρώτο Σάββατο που είναι αφιερωμένο στη μνήμη των νεκρών, είναι αυτό πριν την Κυριακή της Απόκρεω, την τρίτη δηλαδή Κυριακή του Τριωδίου, μιας περιόδου που προηγείται της Μεγάλης Σαρακοστής. Το δεύτερο Σάββατο είναι αυτό πριν την Α΄ Κυριακή της Μ. Σαρακοστής. Τα Σάββατα αυτά λόγω της ιδιαίτερης σημασίας τους, ονομάζονται για το λόγο αυτό και «Ψυχοσάββατα».
  • Το Σάββατο την Εβδομάδα των Απόκρεω
  • Το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής
  • Το τρίτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής
  • Το τέταρτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής
Επιπλέον, η Λιτή (Litya), μια σύντομη προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων, που πραγματοποιείται τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εφόσον δεν υπάρχει άλλη μεγάλη εορτή εκείνη την ημέρα.
Επειδή η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι σταθερή, καθώς η αρχή της ποικίλει από έτος σε έτος, πρέπει να γίνουν κάποιες ρυθμίσεις για διάφορες ημέρες σημαντικών εορτών σύμφωνα με το Ορθόδοξο εορτολόγιο (Μηναίον) οι οποίες εορτάζονται κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής. Όταν αυτές οι εορτές συμπέσουν σε καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η κανονική ροή των ακολουθιών της Μ. Τεσσαρακοστής διακόπτεται προσωρινά για να εορταστούν με επισημότητα.
Η πιο σημαντική από αυτές τις σταθερές εορτές είναι η Μεγάλη Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25 Μαρτίου), η οποία θεωρείται ότι είναι τόσο σημαντική ώστε ουδέποτε μετακινείται, ακόμα και αν συμπέσει με την Κυριακή του Πάσχα (ένα σπάνιο και ιδιαίτερο περιστατικό, το οποίο είναι γνωστό ως Κύριο-Πάσχα). Η νηστεία επίσης μετριάζεται και οι πιστοί επιτρέπεται να καταναλώσουν ψάρι (εκτός και αν είναι Μεγάλη Παρασκευή ή Μεγάλο Σάββατο). Ενώ, σε άλλες καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν επιτρέπεται κανένας εορτασμός με τέλεση της κανονικής Θείας Λειτουργίας, κατά την εορτή του Ευαγγελισμού τελείται η Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ακόμα και αν η ημέρα συμπίπτει με την Μεγάλη Παρασκευή.
Όταν η εορτή του πολιούχου αγίου της ενορίας ή της Μονής συμπέσει με καθημερινή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν τελείται άλλη λειτουργία (εκτός από αυτήν των Προηγιασμένων), αλλά το ψάρι επιτρέπεται στο γεύμα. Σε ορισμένες εκκλησίες, η εορτή του πολιούχου μεταφέρεται στο πλησιέστερο Σάββατο (αποκλειομένου του Σαββάτου του Ακάθιστου) ενώ σε άλλες εκκλησίες, εορτάζεται την ίδια ημέρα της εορτής.
Όταν κάποια άλλη σημαντική εορτή, συμπίπτει με μια ημέρα καθημερινή, όπως η Πρώτη και η Δεύτερη Εύρεση της Τίμιας Κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου (24 Φεβρουαρίου), των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων (9 Μαρτίου) κλπ., συνήθως συνδυάζεται με την καθιερωμένη λειτουργία των Προηγιασμένων ενώ επιτρέπονται στο γεύμα, τόσο το κρασί όσο και το λάδι.
Ασχέτως από την κατάταξη της εορτής που εορτάζεται, οι ύμνοι της Μ. Τεσσαρακοστής, που περιέχονται στο Τριώδιο ουδέποτε παραλείπονται, αλλά πάντοτε ψάλλονται στο σύνολό τους, ακόμη και κατά την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Τα Σάββατα, τις Κυριακές και μια σειρά από καθημερινές κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τα λειτουργικά κείμενα του Τριωδίου, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για τον εορτασμό του εορταζόμενου Αγίου από το Μηναίον. Για να μην ξεχαστούν εντελώς οι ακολουθίες τους, ένα τμήμα από αυτές (οι κανόνες τους στον Όρθρο και στα στιχηρά τους τροπάρια από το «Κύριε εκέκραξα ...» στους Εσπερινούς) ψάλλεται στο Μέγα Απόδειπνον.
Εκτός από τις προστιθέμενες αναγνώσεις από τις Γραφές, συνιστώνται κατά τη διάρκεια της Νηστείας, Βιβλία Πνευματικής Αναζήτησης από τους Εκκλησιαστικούς Πατέρες.
Ένα βιβλίο που συνήθως διαβάζεται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ιδίως από τους μοναχούς, είναι η Κλίμαξ της Θείας ανόδου, το οποίο γράφτηκε περίπου τον 7ο αιώνα από τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος όταν ήταν Ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά. «Η Κλίμαξ», συνήθως διαβάζεται στην τράπεζα (τραπεζαρία) κατά τη διάρκεια των γευμάτων, αλλά μπορεί εναλλακτικά να αναγνωσθεί κατά τη διάρκεια των Μικρών Ωρών τις καθημερινές, ώστε να δύναται να τις ακούσει ο καθένας. Κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή επίσης, πολλοί από τους λαϊκούς, διαβάζουν κατ' ιδίαν την «Κλίμακα».
Το θέμα της «Κλίμακας» δεν είναι η ίδια η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αλλά μάλλον πραγματεύεται την άνοδο της ψυχής από τη γη στον ουρανό. Δηλαδή, από την υποδούλωση στα πάθη προς την οικοδόμηση των αρετών και την τελική θέωσή του (ένωση με το Θεό), που είναι ο στόχος της Μεγάλης Σαρακοστής.
Πέραν της «Κλίμακας», σε ορισμένα μοναστήρια διαβάζονται κατά τη διάρκεια των Όρθρων, ο «Παράδεισος των Αγίων Πατέρων» του Παλλάδιου και τα κηρύγματα περί μετανοίας του Αγίου Εφραίμ του Σύρου.
Λειτουργικά, η περίοδος του Τριωδίου μπορεί να διαιρεθεί σε τρία τμήματα: (1) την Προ-Σαρακοστιανή περίοδο, (2) τις Μεγάλες Τεσσαράκοντα Ημέρες και (3) την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Πριν από την έναρξη της Μεγάλης Σαρακοστής, υπάρχει ένα Προ-νηστείας χρονικό διάστημα, διάρκειας τριών εβδομάδων, που προετοιμάζει τους πιστούς για την πνευματική περίοδο, η οποία ανοίγεται μπροστά τους, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Νηστείας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εισάγονται πολλά από τα θέματα που θα αναπτυχθούν στα λειτουργικά κείμενα της επόμενης. Κάθε εβδομάδα διαρκεί από την Κυριακή έως και το Σάββατο και χαρακτηρίζεται από τη θεματική ενότητα του Ευαγγελίου της Κυριακής που διαβάζεται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας (π.χ. Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, Κυριακή του Ασώτου).
Κατά την Σλαβική παράδοση, με την προσθήκη της Κυριακής του Ζακχαίου. κάποιοι θεωρούν την προ-Σαρακοστής περίοδο πως διαρκεί τέσσερις εβδομάδες, αλλά δεν υπάρχουν λειτουργικές ενδείξεις, ότι η εβδομάδα μετά την πέμπτη Κυριακή πριν τη Σαρακοστή (είτε προηγείται η Κυριακή του Ζακχαίου είτε άλλη) είναι ούτως ή άλλως Σαρακοστή, γιατί η Κυριακή του Ζακχαίου βρίσκεται εκτός του Τριωδίου, δηλ. του λειτουργικού βιβλίου (liturgical book) που διέπει την προ-Σαρακοστής περίοδο και την ίδια τη Σαρακοστή.
Κατά τις Σλαβικές λειτουργικές παραδόσεις, η Κυριακή του Ζακχαίου, συμβαίνει στην πέμπτη Κυριακή πριν από την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (η οποία ξεκινά μια Δευτέρα). Αν και δεν υπάρχουν συνοδευτικά υλικά τα οποία παρέχονται στο Σαρακοστιανό Τριώδιο για αυτήν την ημέρα, είναι η πρώτη μέρα που επηρεάζεται από την ημερομηνία του επερχόμενου Πάσχα (όλες οι προηγούμενες ημέρες έχοντας επηρεαστεί από το προηγούμενο Πάσχα). Αυτή η ημέρα έχει ένα μοναδικό Προ-Σαρακοστιανό χαρακτηριστικό: η ανάγνωση του Ευαγγελίου είναι πάντα ο απολογισμός του Ζακχαίου από το Κατά Λουκάν 19:1-10, γι' αυτό τον λόγο για τον οποίο αυτή την Κυριακή αναφέρεται ως η «Κυριακή του Ζακχαίου» (αν και η προηγούμενη εβδομάδα δεν λέγεται «Εβδομάδα του Ζακχαίου»).
Αυτή η ανάγνωση στην πραγματικότητα εμπίπτει στο τέλος του Ωρολογίου κύκλου, που αποδίδεται την 32η Εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή. Ωστόσο, ανάλογα με την ημερομηνία του επερχόμενου Πάσχα, οι αναγνώσεις των προηγούμενων εβδομάδων, είτε παραλείπονται (αν το Πάσχα θα είναι νωρίς) ή επαναλαμβάνονται (εάν θα είναι αργά), έτσι που οι αναγνώσεις της 32ης Κυριακής μετά την Πεντηκοστή, πάντα συμβαίνουν την Κυριακή που προηγείται της Εβδομάδας του Τελώνη και Φαρισαίου.
Στις Βυζαντινές ("Ελληνικές") λειτουργικές παραδόσεις, η ανάγνωση του Ευαγγελίου για τον Ζακχαίο, παραμένει στον κανονικό Ωρολόγιο κύκλο και δεν πέφτει πάντα την πέμπτη Κυριακή πριν από τη Σαρακοστή. Στην πραγματικότητα, συνήθως πέφτει σε λίγες εβδομάδες πριν και η πέμπτη Κυριακή πριν από τη Σαρακοστή, είναι γνωστή ως η Κυριακή της Γυναίκας από την Χαναάν, μετά από την ιστορία στο Κατά Ματθαίον 15:21-28.[7]
Η σημασία της Σαρακοστής για τον απολογισμό του Ζακχαίου στο Ευαγγέλιο, είναι ότι εισάγει τα θέματα του ευσεβούς ζήλου (ο Ζακχαίος που σκαρφαλώνει επάνω στην συκομουριά· οι λέξεις του Ιησού: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα»), συγκρατήστε (τη λέξη του Ιησού: «κατέβα»), κάνοντας μια θέση για τον Ιησού, στην καρδιά («Πρέπει να μείνω στο σπίτι σου»), υπερνικώντας το κουτσομπολιό («Και όταν το είδαν, όλοι μουρμούριζαν, λέγοντας, ότι είχε φύγει για να είναι φιλοξενούμενος με έναν άνθρωπο που είναι αμαρτωλός»), μετάνοια και ελεημοσύνη (Και ο Ζακχαίος στάθηκε και είπε προς τον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς· και να ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη»), συγχώρεση και συμφιλίωση (Και ο Ιησούς είπε σ 'αυτόν: «Σήμερα, αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ») και ο λόγος για το Πάθος και την Ανάσταση («Ο Υιός του Ανθρώπου, ήρθε για ν' αναζητήσει και να σώσει, αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»).
Η ανάγνωση της Επιστολής για την Κυριακή του Ζακχαίου είναι στην Α΄ Προς Τιμόθεον 4:9-15, η οποία από μόνη της δεν έχει κανένα θέμα Σαρακοστής, άλλη από, ως μια νουθεσία για δίκαιη συμπεριφορά.

Τελώνης και Φαρισαίος

Το ανάγνωσμα της Κυριακής με το οποίο αρχίζει αυτή η εβδομάδα είναι η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου. Η Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου είναι η πρώτη ημέρα που η Σαρακοστή του Τριωδίου χρησιμοποιείται (στους Εσπερινούς ή Ολονύκτιο Εσπερινό, το Σάββατο το βράδυ), αν και χρησιμοποιείται για τις λειτουργίες της Κυριακής (Sunday services), με τίποτα που να αναφέρεται στις καθημερινές ή το Σάββατο. Το θέμα των ύμνων και των αναγνώσεων για αυτή την Κυριακή είναι αφιερωμένο στα διδάγματα που πρέπει να αντληθούν από την παραβολή: ότι οι ορθές πράξεις από μόνες τους δεν οδηγούν στη σωτηρία, ότι η υπερηφάνεια καθιστά τις καλές πράξεις άκαρπες, ότι ο Θεός μπορεί να προσεγγιστεί μόνο μέσα από ένα πνεύμα ταπεινότητας και μετανοίας και ότι ο Θεός δικαιώνει τους ταπεινούς και όχι τους φαρισαϊκούς. Η εβδομάδα που ακολουθεί την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου, είναι η τελευταία μη-νηστήσιμη εβδομάδα, για να υπενθυμίσει στους πιστούς να μην είναι περήφανοι στη νηστεία τους, όπως ήταν ο Φαρισαίος (Κατά Λουκάν 18:12). Η Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου αποτελεί επίσης την πρώτη ημέρα ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές (σε αντίθεση με την απλή υποκατάσταση των ύμνων της Σαρακοστής με τους κανονικούς ύμνους από οκτώ ηχους ή μηναίους) γίνονται με τις Κυριακάτικες λειτουργίες (Sunday services). Για παράδειγμα, αρχίζει να γίνεται μια σημαντική «διάσπαση» μετά το Μεγάλο Προκείμενο, στον Εσπερινό εκείνο το βράδυ.

Άσωτος Υιός

Το θέμα αυτής της εβδομάδας είναι η Παραβολή του Ασώτου Υιού (Κατά Λουκάν 15:11-32). Και πάλι, το Τριώδιον δεν προσδίδει τις αρμόζουσες (Θείες Λειτουργίες) για τις καθημερινές. Η ανάγνωση του Ευαγγελίου την Κυριακή απλώνει ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της εποχής της Σαρακοστής: τη διαδικασία της πτώσης στην αμαρτία, τη συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητας κάποιου, το δρόμο προς την μετάνοια και τέλος τη συμφιλίωση, εκάστη των οποίων απεικονίζεται κατά τη διάρκεια της παραβολής.

Η εβδομάδα που ακολουθεί είναι η μόνη εβδομάδα του Τριωδίου, στην οποία υπάρχει κανονική νηστεία (δηλαδή χωρίς κρέας, ψάρια, κρασί, λάδι ή ζωικά προϊόντα, την Τετάρτη ή την Παρασκευή, εκτός κι εάν πέφτει εκείνη την ημέρα μια σημαντική εορτή, όπως η Παρουσίαση του Ιησού στο Ναό ή των Σαράντα Μαρτύρων της Σεβάστειας, οπότε και επιτρέπονται ορισμένες τροφές).

Εβδομάδα των Απόκρεω

Το Σάββατο αυτής της εβδομάδας είναι η πρώτο Σάββατο των Νεκρών που παρατηρείται κατά τη διάρκεια της περιόδου της Μεγάλης Σαρακοστής. Η σωστή ονομασία για το τυπικόν της Κυριακής αυτής της εβδομάδας είναι «Η Κυριακή της ημέρας της Κρίσης», υποδεικνύοντας το θέμα του Ευαγγελίου της ημέρας (Κατά Ματθαίον 25:31-46). Η κοινή ονομασία της «Κυριακής του Απόκρεω», προέρχεται από το γεγονός ότι αυτή είναι η τελευταία ημέρα, κατά την οποία επιτρέπεται οι λαϊκοί να φάνε κρέας έως το Πάσχα (οι Ορθόδοξοι μοναχοί και μοναχές, δεν τρώνε ποτέ τους κρέας).

Εβδομάδα της Τυροφάγου (ή της Τυρινής)

Κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας της Τυρινής, επιτρέπεται κάθε ημέρα η κατανάλωση των γαλακτοκομικών προϊόντων (ακόμα και την Τετάρτη και την Παρασκευή, οι οποίες συνήθως παρατηρούνται ως ημέρες νηστείας καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου), αν και το κρέας δεν μπορεί πλέον να φαγωθεί οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας. Στις καθημερινές αυτής της εβδομάδας, εισάγονται τα πρώτα νηστήσιμα δομικά στοιχεία, στον κύκλο των λειτουργιών (cycle of services) κατά τις εργάσιμες ημέρες (την ψαλμωδία του «Αλληλούια», την προσευχή του Αγίου Εφραίμ, κάνοντας μετάνοιες κλπ.).
Η Τετάρτη και η Παρασκευή είναι οι πλέον νηστήσιμες, αλλά κάποια νηστήσιμα στοιχεία επίσης παρατηρούνται, την Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη. Το office του Σαββάτου της Τυρινής, εορτάζει τους «Ιερούς Ασκητικούς Πατέρες».
Η Εβδομάδα της Τυρινής τελειώνει την Κυριακή της Τυρινής. Η σωστή ονομασία γι' αυτή την Κυριακή είναι η Κυριακή της Συγχώρεσης, τόσο λόγω του θέματος στο Ευαγγέλιο, για την ημέρα (Κατά Ματθαίον 6:14-24) αλλά και διότι ο καθένας ζητά συγγνώμη από τον γείτονά του. Η κοινή ονομασία της «Κυριακής της Τυρινής», προέρχεται από το γεγονός ότι είναι η τελευταία ημέρα που τρώγονται γαλακτοκομικά προϊόντα πριν από το Πάσχα. Αυτή την Κυριακή, οι Χριστιανοί της Ανατολής ταυτίζονται με τον Αδάμ και την Εύα και συγχωρούν ο ένας τον άλλο, προκειμένου να λάβουν συγχώρεση από τον Θεό, συνήθως, εκείνο το βράδυ της Κυριακής, σε μια λειτουργία Εσπερινού Συγχώρεσης.
Κατά τη διάρκεια των Εσπερινών της Συγχώρεσης (το βράδυ της Κυριακής) τα παραπετάσματα (hangings) και τα άμφια. Κατά τη λήξη της λειτουργίας έρχεται η «Τελετή της Αμοιβαίας Συγχώρεσης» στη διάρκεια της οποίας, όλοι οι άνθρωποι ένας προς ένα, ζητούν συγχώρεση ο ένας από τον άλλο, ότι η Μεγάλη Νηστεία μπορεί να ξεκινήσει σε ένα πνεύμα ειρήνης.

Οι Μεγάλες Σαράντα Ημέρες

Οι σαράντα ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής διαρκούν από την Καθαρά Δευτέρα έως την Παρασκευή της Έκτης Εβδομάδας. Κάθε μία από τις Κυριακές της Μεγάλης Σαρακοστής έχει το δικό της ιδιαίτερο εορτασμό, αν και αυτές δεν είναι επαναλαμβάνονται απαραιτήτως κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας. Μια εξαίρεση είναι η Εβδομάδα του Σταυρού (την Τέταρτη Εβδομάδα), κατά την οποία το θέμα της προηγούμενης Κυριακής —η Προσκύνηση του Σταυρού— επαναλαμβάνεται καθ' όλη την εβδομάδα. Τα θέματα που εισάγονται στην Προ-Σαρακοστιανή περίοδο, συνεχίζουν να αναπτύσσονται καθ' όλη τη διάρκεια των σαράντα ημερών.

Καθαρή Εβδομάδα

Η πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα, πρώτη μέρα της Μεγάλης Σαρακοστής. Η ονομασία «Καθαρή Εβδομάδα», αναφέρεται στον πνευματικό καθαρισμό που κάθε πιστός καλείται να υποβληθεί μέσω της νηστείας, της προσευχής, της μετανοίας, της υποδοχής των Ιερών Μυστηρίων και επαιτώντας τη συγχώρεση του γείτονά του. Επίσης, παραδοσιακά είναι η ώρα για τον εαρινό καθαρισμό, έτσι ώστε το εξωτερικό περιβάλλον του ενός, να ταιριάζει με την εσωτερική του διάθεση.
Όλη αυτή την εβδομάδα, η νηστεία είναι πιο αυστηρή. Αυτοί που έχουν τη δύναμη, ενθαρρύνονται να νηστεύουν εντελώς, τρώγοντας μόνο την Τετάρτη και την Παρασκευή το βράδυ, μετά την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Εκείνοι που δεν είναι σε θέση να κρατήσουν μια τόσο αυστηρή νηστεία, ενθαρρύνονται να φάνε μόνο λίγο και στη συνέχεια μόνο ξηροφαγία (βλ. Άσωτος Υιός) μία φορά την ημέρα. Την Δευτέρα, δεν καταναλώνονται καθόλου τρόφιμα και την Τρίτη και την Πέμπτη, μόνο άψητα τρόφιμα. Τα γεύματα σερβίρονται το Σάββατο και την Κυριακή, αλλά αυτά είναι νηστήσιμα γεύματα, κατά τα οποία απαγορεύονται το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Στο Μεγάλο Απόδειπνο, κατά τις πρώτες τέσσερις ημέρες της Νηστείας (Δευτέρα έως Πέμπτη), ο Μεγάλος Κανόνας του Αγίου Ανδρέα Κρήτης διαιρείται σε τέσσερα μέρη και το ένα μέρος ψάλλεται κάθε βράδυ (για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τον Μεγάλο Κανόνα, ανατρέξτε στην Πέμπτη Εβδομάδα, παρακάτω).
Το Πρώτο Σάββατο ονομάζεται «Το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων», προς τιμήν του Αγίου Θεοδώρου την Πρόσληψη, μάρτυρα του 4ου αιώνα. Στο τέλος της Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας της Παρασκευής (καθότι, λειτουργικά, η ημέρα ξεκινά με τη δύση του ηλίου), ψάλλεται προς τον Άγιο Θεόδωρο ένας ειδικός κανόνας, ο οποίος συντάχθηκε από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Στη συνέχεια, ο ιερέας ευλογεί τα κόλλυβα (βρασμένο σιτάρι με μέλι και σταφίδες), το οποίο διανέμεται στους πιστούς, σε ανάμνηση από το ακόλουθο θαύμα του Αγίου Θεοδώρου, το Πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Πενήντα χρόνια μετά το θάνατο του Αγίου Θεοδώρου, ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης (361-363), ως μέρος της γενικής πολιτικής της δίωξης των Χριστιανών, διέταξε τον κυβερνήτη της Κωνσταντινούπολης κατά την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να πασπαλιστούν όλα τα τρόφιμα στις αγορές, με το αίμα που προσφέρεται στα παγανιστικά είδωλα, γνωρίζοντας ότι ο λαός θα πεινάει μετά την αυστηρή νηστεία της πρώτης εβδομάδας. Ο Άγιος Θεόδωρος, εμφανίστηκε σε ένα όνειρο του Αρχιεπισκόπου Ευδοξίου, διατάζοντάς τον να ενημερώσει όλους τους Χριστιανούς, ώστε κανείς να μην αγοράσει τίποτα από τις αγορές, αλλά, αντιθέτως, να φάει μαγειρεμένο σιτάρι με μέλι(κόλλυβα).
Η Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η Εορτή της Ορθοδοξίας, η οποία τιμά την αποκατάσταση της προσκύνησης των εικόνων μετά την Εικονοκλαστική διαμάχη, η οποία θεωρείται ότι είναι ο θρίαμβος της Εκκλησίας πάνω από τις τελευταίες μεγάλες αιρέσεις που την προβλημάτιζαν (όλες οι κατοπινές αιρέσεις είναι απλά ένα αναμάσημα των προηγουμένων). Πριν από την Θεία Λειτουργία την ημέρα αυτή, μια ειδική λειτουργία (service), η οποία είναι γνωστή ως ο "Θρίαμβος της Ορθοδοξίας" που πραγματοποιείται στους καθεδρικούς ναούς και τα μεγάλα μοναστήρια, κατά την οποία διακηρύσσεται (που περιέχει αφορισμούς κατά των διαφόρων αιρέσεων και εγκώμια από εκείνους που έχουν πραγματοποιήσει νηστεία για να τη Χριστιανική πίστη) το συνοδικό. Το θέμα της ημέρας είναι η νίκη της Αληθινής Πίστης επάνω στην αίρεση. «Αφού κάθε παιδί του Θεού μπορεί να νικήσει τον κόσμο: με την πίστη μας» (Α΄ Ιωάννου 5:4) Επίσης, οι εικόνες των αγίων μαρτυρούν ότι ο άνθρωπος, «δημιουργήθηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού» (Γένεσις 1:26), μπορεί να γίνει ιερή και θεϊκή μέσω του καθαρισμού του εαυτού του, όπως η ζωντανή εικόνα του Θεού.
Την Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αρχικά τιμούσαν τους Προφήτες, όπως τον Μωυσή, τον Ααρών και τον Σαμουήλ. Η Λειτουργία του Προκείμενου και οι στίχοι του Αλληλούια, καθώς και την Επιστολή (προς Εβραίους 11:24-26,32-40) και αναγνώσεις του Ευαγγελίου (Κατά Ιωάννην 1:43-51) που διορίζονται για την ημέρα, συνεχίζουν να αντικατοπτρίζουν αυτή την παλαιότερη χρήση.

Δεύτερη Εβδομάδα

Την Δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τον μεγάλο υπερασπιστή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το δόγμα του Ησυχασμού κατά της επίθεσης εναντίον του Βαρλαάμ από την Καλαβρία. Η Επιστολή προς Εβραίους 1:10-14; 2:1-3 και το Ευαγγέλιο Κατά Μάρκον 2:1-12.
Όλη αυτή την εβδομάδα, μέχρι και την Έκτη Παρασκευή στην Σαρακοστή, μπορεί να ληφθεί ένα γεύμα την μέρα μαζί με ξηροφαγία. Μέχρι το Έκτο Σάββατο στην Σαρακοστή, οι νηστείες του Σαββάτου και της Κυριακής παραμένουν ίδιες όπως και στην Πρώτη Εβδομάδα.

Τρίτη Εβδομάδα

Η Προσκύνηση του Σταυρού εορτάζεται την τρίτη Κυριακή. Η προσκύνηση έρχεται αυτή την ημέρα, γιατί είναι εις το μέσον των σαράντα ημερών. Οι λειτουργίες (services) για αυτή την ημέρα είναι παρόμοιες με εκείνες για την Μεγάλη Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου). Κατά τη διάρκεια του Ολονύκτιου Εσπερινού, ο ιερέας φέρνει τον σταυρό εις το κέντρο του ναού, όπου προσκυνάτε από τους κληρικούς και τους πιστούς. Παραμένει εις το κέντρο του ναού έως και την Παρασκευή της εβδομάδας που ακολουθεί (την Τέταρτη Εβδομάδα της Σαρακοστής).
Η Επιστολή προς Εβραίους 4:14-5:6 και το Ευαγγέλιο Κατά Μάρκον 8:34-9:1.

Τέταρτη Εβδομάδα

Αυτή η εβδομάδα εορτάζεται ως ένα είδος μεθεόρτιον (afterfeast) της Προσκύνησης του Σταυρού, κατά την οποία, κάποιοι από τους ύμνους από την προηγούμενη Κυριακή επαναλαμβάνονται κάθε μέρα. Τη Δευτέρα και την Τετάρτη από την Τέταρτη Εβδομάδα, η Προσκύνηση του Σταυρού, λαμβάνει χώρα κατά την Πρώτη Ώρα (επαναλαμβάνοντας ένα τμήμα της λειτουργίας από την Ολονυκτία της προηγούμενης Κυριακής). Την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδας, η προσκύνηση λαμβάνει χώρα μετά την Ένατη Ώρα, μετά την οποία ο σταυρός επιστρέφει πανηγυρικά στο ιερό, από τον ιερέα και τον διάκονο.
Την Κυριακή που τελειώνει η Τέταρτη εβδομάδα είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, του οποίου το έργο, «Η Κλίμαξ της Θείας Ανόδου», έχει διαβαστεί σε ολόκληρη τη Νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Πέμπτη Εβδομάδα

Την Πέμπτη της Πέμπτης Εβδομάδας, ψάλλεται ο Μεγάλος Κανόνας του Αγίου Ανδρέα Κρήτης. Αυτός είναι ο μακρύτερος κανόνας του εκκλησιαστικού έτους και κατά τη διάρκεια των εννέα Ωδών, οι περισσότεροι από κάθε πρόσωπο που αναφέρεται στη Βίβλο είναι στο μυαλό και συνδέεται με το θέμα της μετάνοιας. Εν αναμονή του Κανόνα, οι Εσπερινοί, το απόγευμα της Τετάρτης είναι περισσότερο από το κανονικό, με την πρόσθεση ειδικών στιχηρών τροπαρίων, προς τιμήν του Μεγάλου Κανόνος. Ο ίδιος ο Μέγας Κανών απαγγέλλεται κατά τη διάρκεια των Όρθρων για την Πέμπτη, ο οποίος συνήθως εορτάζεται από την προσμονή, την Τετάρτη το βράδυ, έτσι ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μπορέσουν να τον παρακολουθήσουν.
Ως μέρος των Όρθρων του Μεγάλου Κανόνα, αναγιγνώσκεται η Ζωή της Αγίας Μαρίας της Αιγύπτου από τον Άγιο Σωφρόνιο, Πατριάρχης Ιεροσολύμων (634 - 638), ως παράδειγμα μετανοίας και υπερνικώντας τον πειρασμό. Επίσης, την ημέρα αυτή ψάλλεται το περίφημο κοντάκιο, «Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις; ...» του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού. Την επόμενη ημέρα (Σάββατο πρωί) τελείται ειδική Προηγιασμένη Λειτουργία και η νηστεία είναι ελαφρώς χαλαρή (επιτρέπονται το κρασί και το λάδι) ως παρηγοριά, μετά τη μακρά λειτουργία της προηγούμενης νύκτας.
Το Σάββατο της Πέμπτης Εβδομάδας είναι αφιερωμένο στη Θεοτόκο (Μητέρα του Θεού) και είναι γνωστό ως το "Σάββατο του Ακάθιστου", επειδή ο Ακάθιστος ύμνος της Παναγίας ψάλλεται κατά τη διάρκεια του Όρθρου εκείνης της ημέρας (και πάλι, συνήθως αναμένεται από το βράδυ της Παρασκευής).
Η Πέμπτη Κυριακή αφιερώνεται στην Αγία Μαρία την Αιγυπτία, της οποίας ο Βίος αναγνώσθηκε την εβδομάδα ενωρίτερα κατά την διάρκεια του Μεγάλου Κανόνα. Κατά το τέλος της Θείας Λειτουργίας πολλές εκκλησίες εορτάζουν την «Ευλογία των Αποξηραμένων Καρπών», σε ανάμνηση του βαθυστόχαστου ασκητισμού της Αγίας Μαρίας.

Έκτη Εβδομάδα

Κατά την διάρκεια της Έκτης Εβδομάδας, οι λειτουργίες της Σαρακοστής (Lenten services) ακολουθούν (are served), όπως θα ήταν κατά την δεύτερη και τρίτη εβδομάδα.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή τελειώνει με το πέρας της Ακολουθίας του Εσπερινού, την εσπέραν της Έκτης Παρασκευής και έχει τελειώσει ο Τεσσαρακονταήμερος κύκλος των αναγνωσμάτων της Παλαιάς Διαθήκης (η Γένεσις τελειώνει με τον απολογισμό της ταφής του Ιωσήφ, ο οποίος είναι ένας τύπος του Χριστού). Στην ίδια λειτουργία (service), αρχίζει και ο εορτασμός για το Σάββατο του Λαζάρου. Η Ανάσταση του Λαζάρου νοείται ως η προαναγγελία της Ανάστασης του Ιησού και πολλοί από του Αναστάσιμους ύμνους που κανονικά ψάλλονται την Κυριακή (και οι οποίοι θα αντικατασταθούν με τους ύμνους για την Κυριακή των Βαΐων), ψάλλονται στους Όρθρους το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου.
Η Κυριακή των Βαΐων διαφέρει από τις προηγούμενες Κυριακές, από το γεγονός ότι είναι μια από τις Μεγάλες Εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κανένα από το κανονικό Σαρακοστιανό υλικό δεν ψάλλεται την Κυριακή των Βαΐων, όπου το ψάρι, το κρασί και το λάδι επιτρέπονται στο τραπέζι. Η ευλογία των βαΐων (ή της ιτέας που έχει ιούλους [κατά το έαρ]) λαμβάνει χώρα στον Όρθρο το πρωί της Κυριακής και όλοι στέκονται κρατώντας βάια και αναμμένα κεριά, κατά τη διάρκεια των σημαντικών στιγμών της λειτουργίας (service).
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη Μεγάλη Είσοδο κατά την Θεία Λειτουργία το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, καθότι λειτουργικά εκείνη η είσοδος αναδημιουργεί την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ. Τα θέματα του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων είναι αλληλένδετα και κάποιοι από τους ιδίους ύμνους (των οποίων το ένα από τα Απολυτίκια) ψάλλονται και τις δυο ημέρες. Οι λειτουργίες της Αγίας Εβδομάδας αρχίζουν το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων και τα λειτουργικά χρώματα αλλάζουν από τις εορταστικές αποχρώσεις του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων επιστρέφουν στα μελαγχολικά χρώματα της Σαρακοστής.

Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα

Αν και τεχνικά, η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ξεχωριστή από την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, οι λειτουργίες (services) της αντικατοπτρίζουν αυτές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και περιέχονται στο ίδιο βιβλίο, το «Σαρακοστιανό Τριώδιον» ("Lenten Triodion"). Ενώ, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κάθε εβδομάδα έχει το δικό της θέμα, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, κάθε ημέρα έχει το δικό της θέμα και πάλι με βάση τις αναγνώσεις του Ευαγγελίου για την εκάστοτε ημέρα:
  • Την Αγία και Μεγάλη Δευτέρα—Ιωσήφ του Ιακώβ ως ένας τύπος του Χριστού και τον απολογισμό της άκαρπης συκιάς(Κατά Ματθαίον 21:18-22)
  • Την Αγία και Μεγάλη Τρίτη—Η παραβολή των δέκα παρθένων (Κατά Ματθαίον 25:1-13)
  • Την Αγία και Μεγάλη Τετάρτη—Η χρίση του Ιησού με μύρο (Κατά Ματθαίον 26:6-13)
Σημειώστε ότι για τις τρεις προηγούμενες ημέρες, λαμβάνεται ένα γεύμα την ημέρα, μαζί με ξηροφαγία.
  • Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη—Ο Μυστικός Δείπνος
Αυτή την ημέρα, μπορεί να γίνει κατάλυση ενός γεύματος μετά οίνου και ελαίου, επιτρέπεται δηλαδή η κατανάλωση ενός γεύματος μαζί με κρασί και λάδι.
  • Την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή—Τα Άγια Πάθη (Κατά Ματθαίον 27:62-66)
Αυτή την ημέρα, δεν τρώγεται φαγητό.
  • Το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο—Η Ταφή του Ιησού και η Κάθοδος του Χριστού στον Άδη (Κατά Ματθαίον 28:1-20)
Αυτή την ημέρα, μπορεί να καταναλωθεί ένα γεύμα μαζί με κρασί.
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, η σειρά των λειτουργιών (services) συχνά φέρεται νωρίτερα κατά αρκετές ώρες: Ο Όρθρος να εορτάζεται από την αναμονή το βράδυ πριν και ο Εσπερινός την πρωία. Αυτή η "ανατροπή" δεν είναι κάτι που επιβάλλεται από το τυπικό, αλλά έχει αναπτυχθεί από την πρακτική ανάγκη. Δεδομένου ότι ορισμένες από τις πιο σημαντικές αναγνώσεις και λειτουργικές δράσεις λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια του Όρθρου, εορτάζεται το βράδυ (μάλλον αντί ενωρίς το πρωί, πριν το ξημέρωμα, όπως είναι σύνηθες στους Όρθρους), έτσι ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν περισσότεροι άνθρωποι. Δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, ο Εσπερινός συνήθως συνδέεται είτε με την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία ή την Θεία Λειτουργία και δεδομένου ότι οι πιστοί πρέπει να τηρούν μια συνολική νηστεία από όλα τα τρόφιμα και τα ποτά, προτού λάβουν τη Θεία Κοινωνία, εορτάζεται την πρωία (ο Εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής, είναι μια εξαίρεση σε αυτό, που συνήθως εορτάζεται το απόγευμα).
Ο ακολουθίες των Όρθρων για την Μεγάλη Δευτέρα έως την Πέμπτη, αναφέρονται ως «Προσευχή του Νυμφίου», επειδή το τροπάριο της ημέρας και το εξαποστειλάριο (ο ύμνος που ολοκληρώνει τον Κανόνα) αναπτύσσει το θέμα «Χριστός, ο Νυμφίος» (η Πέμπτη έχει το δικό της τροπάριο, αλλά χρησιμοποιεί το ίδιο εξαποστειλάριο). Η αγιογραφία που συχνά εμφανίζεται αυτές τις μέρες, απεικονίζει τον Ιησού και αναφέρεται ως «ο Νυμφίος», επειδή το ακάνθινο στεφάνι και ο χιτών της κοροϊδίας, είναι παράλληλα προς το στέμμα και τον χιτώνα που φοριέται από τον γαμπρό την ημέρα του γάμου του.
Αυτή η αγιογραφία συχνά συγχέεται με την οπτικά παρόμοια εικόνα του Χριστού ως τον Άνθρωπο των Θλίψεων, η οποία Τον δείχνει μετά την Σταύρωση στην ίδια πόζα, αλλά λείπει η ράβδος και ο χιτών, νεκρό, δείχνοντας τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια Του και την πληγή από το δόρυ στα πλευρά Του. Παρεμπιπτόντως, η Πέμπτη έχει τη δική της εικόνα, που δείχνει είτε το Μυστικό Δείπνο ή το Νιπτήρα ή και τις δύο. Το Πάθος του Χριστού θεωρείται ως ο γάμος του Σωτήρος με την νύφη του, την Εκκλησία.

Μεγάλη Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη

Τις τρεις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας (Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη), οι λειτουργίες (services) ακολουθούν το ίδιο πρότυπο και είναι σχεδόν ίδια με την σειρά που ακολουθείται κατά τις εργάσιμες ημέρες κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Τεσσαράκοντα Ημερών, ωστόσο, ο αριθμός στα Καθίσματα (τμήματα από το Ψαλτήρι) είναι μειωμένος και τα αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης λαμβάνονται από διαφορετικά βιβλία. Η Προηγιασμένη Λειτουργία εορτάζεται στην κάθε μια από τις τρεις πρώτες ημέρες και υπάρχει ένα Ευαγγελικό ανάγνωσμα για την κάθε ημέρα (κατά τη διάρκεια των Σαράντα Ημερών δεν υπήρχε Ευαγγελικό ανάγνωσμα, εκτός κι' αν ήταν μια ημέρα εορτής). Υπάρχει επίσης μια Ευαγγελική ανάγνωση στον Όρθρο κάθε ημέρα και ο Κανόνας ο οποίος ψάλλεται στον Όρθρο είναι πολύ βραχύτερος, αποτελούμενος από τρεις ή τέσσερις ωδές αντί για τις συνηθισμένες εννέα.
Εκτός από τις αναγνώσεις του Ευαγγελίου στον Όρθρο και τον Εσπερινό, υπάρχει μια ανάγνωση των τεσσάρων Ευαγγελίων, η οποία λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια των Μικρών Ωρών (Τρίτη Ώρα, Έκτη Ώρα, και Ένατη Ώρα) σε αυτές τις τρεις πρώτες ημέρες. Το κάθε Ευαγγέλιο διαβάζεται στο σύνολό του και σε σειρά, αρχίζοντας από το Κατά Ματθαίον 1:1 και συνεχίζοντας με το Κατά Ιωάννην 13:30 (το υπόλοιπο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, θα διαβαστεί κατά τη διάρκεια του υπολοίπου της Μεγάλης Εβδομάδας). Τα Ευαγγέλια χωρίζονται σε εννέα τμήματα, με ένα τμήμα του να διαβάζεται από τον ιερέα σε κάθε μια από τις Μικρές Ώρες.
Η Προσευχή του Αγίου Εφραίμ λέγεται για τελευταία φορά στο τέλος της Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας κατά την Αγία και Μεγάλη Τετάρτη. Από αυτή τη στιγμή και πέρα, δεν θα υπάρχουν άλλες μετάνοιες στην εκκλησία (εκτός από αυτές που έγιναν πριν από τον επιτάφιο) έως τον Εσπερινό το απόγευμα της Πεντηκοστής.
Σε ορισμένες εκκλησίες, τον Άγιο Μυστήριο (Θείο Μυστήριο) του Ευχελαίου εορτάζεται την Αγία και Μεγάλη Τετάρτη, σε ανάμνηση του χρίσματος στα πόδια του Ιησού, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την ταφή του (Κατά Ματθαίον 26:6-13).
Οι υπόλοιπες τρεις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, διατηρούν ένα μικρότερο βαθμό νηστήσιμου χαρακτήρα, αλλά η κάθε μια έχει στοιχεία, τα οποία είναι μοναδικά.

Αγία και Μεγάλη Πέμπτη

Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη είναι μια πιο εορταστική ημέρα από τις άλλες της Μεγάλης Εβδομάδας που εορτάζει το όργανο της Θείας Ευχαριστίας. Τα παραπετάσματα (hangings) στην εκκλησία και τα άμφια των κληρικών, αλλάζουν από τις σκοτεινές νηστήσιμες αποχρώσεις με πιο εορταστικά χρώματα (κόκκινα, στη Ρωσική παράδοση).
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Θεία Λειτουργία είναι απαγορευμένη σε άλλες νηστήσιμες καθημερινές, η Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου (σε συνδυασμό με τον Εσπερινό) εορτάζεται αυτή τη μέρα. Πολλοί από τους πρότυπους ύμνους της Θείας Λειτουργίας αντικαταθίστανται με το Τροπάριο της Μεγάλης Πέμπτης. Σε ορισμένες εκκλησίες, η Αγία Τράπεζα (βωμός) καλύπτεται με ένα απλό λευκό λινό ύφασμα, σε ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου (Τελευταίο Δείπνο).
Κατά τη διάρκεια αυτής της Θείας Λειτουργίας, τα δεσμευμένα Μυστήρια ανανεώνονται (ένα νέο Αρνί καθαγιάζεται και το παλαιό Σώμα και Αίμα του Χριστού, που καταναλώνεται από τον διάκονο μετά την Λειτουργία). Επίσης, όταν η παροχή του Μύρου εξαντλείται, είναι σε αυτή τη Λειτουργία, που οι κεφαλές των αυτοκέφαλων εκκλησιών θα Αγιάσουν νέο Μύρο, την προετοιμασία που θα αρχίσει κατά την Ολονύχτια Αγρυπνία της Κυριακής των Βαΐων.
Μετά την Θεία Λειτουργία, σερβίρεται γεύμα. Ο κανόνας της νηστείας μειώνεται κάπως και οι πιστοί επιτρέπεται κατά τη διάρκεια του γεύματος, να συμμετέχουν με μέτρο στο κρασί και να χρησιμοποιήσουν λάδι στο μαγείρεμα.
Εκείνο το βράδυ, τα παραπετάσματα και τα άμφια της εκκλησίας αλλάζουν σε μαύρο και εορτάζεται ο Όρθρος για την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή.

Αγία και Μεγάλη Παρασκευή

Η λειτουργία του Όρθρου (εορτάζεται συνήθως την Πέμπτη το βράδυ) επίσημα με τον τίτλο «Το Γραφείο του Αγίου και Λυτρωτικού Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού», και είναι κοινώς γνωστό ως ο «Όρθρος των Δώδεκα Ευαγγελίων», επειδή διάσπαρτες σε όλη την λειτουργία, είναι τα δώδεκα Ευαγγελικά αναγνώσματα, που αφηγούνται ολόκληρο το Πάθος του Χριστού από το Μυστικό Δείπνογια την σφράγιση του τάφου. Πριν από το Έκτο Ευαγγέλιο (Kατά Μάρκον 15:16-32), που πρώτη αναφέρει την Σταύρωση, ο ιερέας μεταφέρει ένα μεγάλο σταυρό στο κέντρο του ναού, όπου βρίσκεται σε όρθια θέση και όλοι οι πιστοί έρχονται προς τα εμπρός για να προσκυνήσουν. Ο σταυρός έχει συνημμένο επάνω του μια μεγάλη εικόνα, το ΄σώμα΄ (το εσταυρωμένο σώμα του Χριστού).
Στην αρχή του κάθε Ευαγγελίου, η καμπάνα κρούει, ανάλογα με τον αριθμό του Ευαγγελίου (μία φορά για το πρώτο Ευαγγέλιο, δύο για το δεύτερο κλπ.). Καθώς διαβάζεται το κάθε Ευαγγέλιο, οι πιστοί στέκουν κρατώντας αναμμένα κεριά, τα οποία σβήνουν στο τέλος της κάθε ανάγνωσης. Μετά το δωδέκατο Ευαγγέλιο, οι πιστοί δεν σβήνουν τα κεριά τους, αλλά τα αφήνουν αναμμένα και μεταφέρουν τη φλόγα στα σπίτια τους ως ευλογία. Εκεί, συχνά χρησιμοποιούν τη φλόγα για να ανάψουν τη λαμπάδα στο εικονοστάσι.
Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, λειτουργούν τις Βασιλικές Ώρες (Royal Hours). Αυτή είναι μια επίσημη λειτουργία των Μικρών Ωρών και των Τυπικών, στις οποίες έχουν προστεθεί τα αντίφωνα και οι αναγνώσεις των γραφών. Μερικοί από τους πάγιους ψαλμούς που είναι πρότυποι για κάθε μια από τις Μικρές Ώρες, αντικαθίστανται με ψαλμούς, οι οποίοι έχουν ιδιαίτερη σημασία για τα Πάθη.
Ο Εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής συνήθως εορτάζεται το απόγευμα, την ώρα του θανάτου του Ιησού στον Σταυρό. Μετά τη Μικρή Είσοδο, η ανάγνωση του Ευαγγελίου είναι μια συνένωση απολογισμών της Σταύρωσης των τεσσάρων Ευαγγελιστών και της Αποκαθήλωσης. Στο σημείο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης όπου αναφέρεται στον Ιωσήφ της Αριμαθαίας και στον Νικόδημο, δύο κληρικοί προσεγγίζουν το μεγάλο σταυρό στο κέντρο της εκκλησίας, αφαιρούν το ΄σώμα΄, το τυλίγουν σε ένα κομμάτι από λευκό λινό και το μεταφέρουν εντός του ιερού.
Αργότερα, κατά το Τροπάριο, οι κληρικοί μεταφέρουν τον επιτάφιο (μια πάνινη εικόνα που συμβολίζει την σινδόνη, στην οποία ετοιμάστηκε ο Ιησούς για την ταφή) στο κέντρο του ναού, όπου προσκυνάται από όλους τους πιστούς και, όπως συνηθίζεται, άντρες, γυναίκες και παιδιά περνάνε από κάτω όχι μόνο “για να τους πιάσει η χάρη”, αλλά για να δηλώσουν υποταγή, ομολογία στον Χριστό. Ειδικά άσματα και προσευχές, ψάλλονται μαζί με βιβλικές αναγνώσεις και ψάλλονται ψαλμοί.
Εκείνο το βράδυ, ο Όρθρος του Θρήνου κανονικά εορτάστηκε την εσπέρα. Σε αυτή την λειτουργία, ψάλλονται ειδικοί ύμνοι και προσευχές. Οι Θρήνοι της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής είναι τα κύρια άσματα της λειτουργίας. Οι Εγκώμιοι Θρήνοι (Lamentation Praises), ψάλλονται σε πολύ συγκινητικούς όμορφους αρχαίους ήχους και λέξεις, οι οποίοι αντικατοπτρίζουν το θρήνο της Θεοτόκου επάνω από τον υιό της Χριστό. Ο επιτάφιος είναι τοποθετημένος σε ένα όμορφο στολισμένο και διακοσμημένο βάθρο φερέτρου (catafalque)ή νεκροκρέββατο (bier) πριν από τους Επιτάφιους Θρήνους, οι οποίοι εκπροσωπούν τον τάφο του Χριστού.
Ο ιερέας τότε ραντίζει με Ροδόνερο και φρέσκα ροδοπέταλα επάνω σε ολόκληρο τον τάφο, το εκκλησίασμα και το ναό/εκκλησία. Στη συνέχεια, μια πομπή με το περίκομψο μνήμα, λαμβάνει χώρα πέριξ της εκκλησίας και πίσω εντός της εκκλησίας, όπου θα προσκυνηθεί από όλους. Καθώς πιο ειδικές προσευχές και ύμνοι ψάλλονται, ειδικά το άσμα: «Ο Ευγενής Ιωσήφ ...» καθώς η λειτουργία τελειώνει.

Άγιο ή Μεγάλο Σάββατο

Το Άγιο ή Μεγάλο Σάββατο (επειδή ο Ιησούς "αναπαύθηκε" από τους κόπους του στο Σταυρό), συνδυάζει στοιχεία βαθιάς θλίψης και θριαμβευτικής χαράς. Αυτή, όπως και η Μεγάλη Παρασκευή είναι ημέρα αυστηρής νηστείας, αν και μπορεί να σερβιριστεί ένα γεύμα μετά την Θεία Λειτουργία, κατά την οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί το κρασί (αλλά όχι το λάδι).
Ο Όρθρος του Θρήνου (συνήθως εορτάζεται την εσπέραν της Παρασκευής), ομοιάζει με την λειτουργία της Ορθόδοξης κηδείας, καθότι το κύριο συστατικό του είναι η ψαλμωδία του Ψαλμού 118 (ο μακρύτερος Ψαλμός στη Βίβλο), κάθε στίχος, ο οποίος είναι διάσπαρτος με εγκώμια (ainoi) του νεκρού Χριστού. Η λειτουργία λαμβάνει χώρα με τους κληρικούς και τους ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν γύρω από τον επιτάφιο στο κέντρο της εκκλησίας. Ο καθένας στέκεται κρατώντας αναμμένα κεριά κατά τη διάρκεια του ψαλμού. Την επομένη ψάλλονται τα Ευλογητάρια της Ανάστασης, ύμνοι που συνήθως ψάλλονται μόνο τις Κυριακές.
Αυτή είναι η πρώτη λειτουργική αναφορά στην επικείμενη Ανάσταση του Ιησού. Κατά το τέλος της, η Μεγάλη Δοξολογία του επιταφίου γίνεται σε πομπή πέριξ της εκκλησίας και εν συνέχεια επιστρέφει πάλι εντός αυτής. Καθώς οι κληρικοί που μεταφέρουν τον επιτάφιο, εισέρχονται ξανά στην εκκλησία, σηκώνουν τον επιτάφιο στην πόρτα, έτσι ώστε όλοι να περνούν από κάτω, καθώς εισέρχονται, συμβολικά την είσοδο στον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού. Το Ευαγγέλιο (Κατά Ματθαίον 27:62 έως 66) δεν αναγιγνώσκεται στην κανονική του ώρα κατά τη διάρκεια του Όρθρου, αλλά, αντ' αυτού, αναγιγνώσκεται στο τέλος της λειτουργίας, έμπροσθεν του επιταφίου.
Το επόμενο πρωί (Σάββατο), εορτάζεται η Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου (σε συνδυασμό με τον Εσπερινό). Κατά την έναρξη της λειτουργίας, τα παραπετάσματα και τα άμφια είναι ακόμα μαύρα. Η λειτουργία είναι πολύ περισσότερη από την συνηθισμένη και περιλαμβάνει 15 αναγνώσεις τις Παλαιάς Διαθήκης, που αφηγούνται την ιστορία της σωτηρίας, συμπεριλαμβανομένων δύο ασμάτων, το «Άσμα του Μωυσή» και των «Τριών Αγίων Παίδων» και δείχνει τους τύπους του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού.
Πολλά σημεία της θείας λειτουργίας, που συνήθως ψάλλονται μπροστά από την Ωραία Πύλη (Holy Doors), τώρα γίνονται μπροστά από τον επιτάφιο. Λίγο πριν από την ανάγνωση του Ευαγγελίου, τα παραπετάσματα και άμφια αλλάζουν σε λευκά, και η όλη ατμόσφαιρα της λειτουργίας έχει μετατραπεί από τη θλιμμένη στη χαρμόσυνη. Στην Ελληνική πρακτική, ο ιερέας θα σκορπίσει σε όλη την εκκλησία φρέσκα φύλλα δάφνης, που συμβολίζουν τη νίκη του Χριστού επί του θανάτου. Αυτή η λειτουργία συμβολίζει την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και την οδύνη της Κολάσεως.
Έτσι, σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, το σωτηριολογικό έργο του Ιησού επί του Σταυρού, έχει επιτευχθεί και οι δίκαιοι που ανεχώρησαν εις τους Κόλπους του Αβραάμ, έχουν απελευθερωθεί από τα δεσμά τους, ωστόσο, τα Καλά Νέα της Ανάστασης δεν έχουν ακόμη κηρυχθεί για τους ζώντες επί της γης (αυτό θα προκύψει κατά την Πασχαλινή Αγρυπνία). Για τον λόγο αυτό, οι πιστοί δεν έχουν ακόμα σπάσει τη νηστεία, ούτε ανταλλάσσουν το πασχαλινό φιλί.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο ιερέας ευλογεί τον οίνον και τον άρτον, τα οποία διανέμονται στους πιστούς. Αυτό είναι διαφορετικό από τα Ιερά Μυστήρια (Θεία Κοινωνία) που λαμβάνονταν νωρίτερα στην λειτουργία. Τούτος ο άρτος και οίνος είναι απλά ευλογημένα, δεν είναι αφιερωμένα. Είναι ένα κατάλοιπο από την αρχαία παράδοση της εκκλησίας (το οποίο ακόμα παρατηρείται σε ορισμένες περιοχές), όπου οι πιστοί δεν απομακρύνονται από την εκκλησία μετά τη λειτουργία, αλλά δίνεται στον καθένα από ένα ποτήρι κρασί και λίγο ψωμί και αποξηραμένα φρούτα, προκειμένου να πάρουν δύναμη για την αγρυπνία μπροστά. Θα ακούσουν την ανάγνωση από τις Πράξεις των Αποστόλων, οι οποίες διαβάζονται απ'άκρου εις άκρον και αναμένουν την έναρξη της Πασχαλινής Αγρυπνίας. Ωστόσο, συνήθως αυτό δεν είναι γίνεται στις ημέρες μας.
Η τελευταία λειτουργική ακολουθία στο νηστήσιμο Τριώδιον, είναι το Μεσονύκτικον (Midnight office), το οποίο αποτελεί το πρώτο μέρος της Πασχαλινής Αγρυπνίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της λειτουργίας, επαναλαμβάνεται ο Κανών του Μεγάλου Σαββάτου, στο τέλος της οποίας ο ιερέας και ο διάκονος, παίρνουν τον επιτάφιο στο ιερό μέσω της Ωραίας Πύλης και τον εναποθέτουν στην Αγία Τράπεζα (βωμό), όπου και θα παραμείνει μέχρι την Ανάληψη. Μετά την ολοκλήρωση των προσευχών και την απόλυση, σβήνουν όλα τα φώτα και τα κεριά στην εκκλησία και όλοι αναμένουν εν σιωπή και εν το σκότος για τα μεσάνυχτα, όταν θα ανακηρυχθεί η ανάσταση του Χριστού. Στη συνέχεια, θα ξεκινήσει το Πεντηκοστάριο.


Δώστε την υποστήριξη σας στην έρευνα κάνοντας LIKE.

Share: